Ανέκδοτα Part 2

Πώς λέγεται το κινητό που λέει ψέματα?





ΠιNOKIA....




Πώς λέγεται το χειμερινό φαγητό που κατεβαίνει απ' το βουνό?




Χιονοστιφάδο....

Ανέκδοτο με Antivirus

Πώς λέγεται το πιο γνωστό και διαδεδομένο θρησκευτικό Antivirus?














Ιοί Σούς! (Ιησούς)
Χαχαχαχαχα!

I am...

"I guess I'm pretty much of a lone wolf. I don't say I don't like people at all but, to tell you the truth I only like it then if I have a chance to look deep into their hearts and their minds." - Bela Lugosi

Φρέσκο Nerd Ανέκδοτο

Ένας Web Developer μπαίνει να δει τον κώδικα της σελίδας του Μίκη Θεοδωράκη με στο form αction τι βλέπει?

Action Εστί!
Hahahahahah

Και ναι εγώ το σκέφτηκα σήμερα....τα πολλά project βλάπτουν απ' ότι φαίνεται.

Οι άνθρωποι είναι χωνιά

Οι άνθρωποι είναι χωνιά. Διαφορετικού διαμετρήματος και πεταμένα μέσα στο ποτάμι της ζωής. Όπως το χωνί φιλτράρει υλικά φερμένα έτσι κι ο άνθρωπος φιλτράρει τις εμπειρίες και τα ερεθίσματα που η ζωή του δίνει. Ανάλογα με το χωνί ανάλογη και η ποσότητα από το νερό που περνά και ανάλογα με την ποιότητα του φίλτρου του ο κάθε άνθρωπος κρατά ότι χρειάζεται. Τα υπόλοιπα περνούν. Βέβαια πάντα υπάρχει νερό σε αυτό το ποτάμι που δεν θα περάσει ποτέ μέσα από το προσωπικό μας χωνί.

Οπότε τι επιλογές έχουμε εμείς οι άνθρωποι? Να μείνουμε ίδιοι, ακίνητα χωνιά στο ίδιο σημείο? Να κυλήσουμε μαζί με το νερό άρα και να αλλάξουμε λίγο νερά και παραστάσεις? Μήπως όμως το ποτάμι είναι πάντα το ίδιο απλά όταν βρέχει φέρνει περισσότερα υλικά? Κι αν βγούμε στην θάλασσα? Με τόσα πολλά ρεύματα και τόση απεραντοσύνη τι θα πρέπει να κάνουμε τότε? Να αλλάξουμε το διαμέτρημα μας για να προσαρμοστούμε? Ή απλά να βουλιάξουμε σε βαθύτερα ρεύματα? Ποιος ξέρει?

Πάντως μόνο ένα είναι σίγουρο ότι η ζωή κυλά και δεν περιμένει.

Οι Κανόνες του Νίκου

"Ανθρώπους που δεν πίνουν μην τους εμπιστεύεσαι ποτέ.Σημαίνει ότι κρύβουν πολλά."

"Πάντα υπάρχει τόσες λύσεις όσα και τα προβλήματα. Άπειρες."

"Αν θες να πας δεξιά, στρίψε αριστερά." & "Αν θες να πας πίσω, πάνε μπροστά."

"Για σχέσεις προτιμώ ανθρώπους που έχουν κάνει τις βλακείες τους. Γιατί είναι πολύ πιθανό να ήρθε η ώρα τους να σοβαρέψουν. Ενώ οι "σεμνοί" και πάντα υπό έλεγχο άνθρωποι είναι σίγουρο ότι κάποτε θα κάνουν τις βλακείες που δεν έχουν κάνει ακόμα."

"Αν θες να αγαπήσεις τους ανθρώπους να είσαι έτοιμος μια μέρα να τους μισήσεις κιόλας."

"Αν δεν είσαι έτοιμος να πεθάνεις, μην περιμένεις και να ζήσεις."

"Κάθε επιτυχία, θέλει και μια θυσία."

"Για να βρει κανείς την αλήθεια υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος. Αλλά αυτός οδηγεί στην τρέλα."

"Τα πάντα είναι σε ζευγάρια για να υπάρχει κίνηση και ισορροπία. Τίποτα δεν είναι απόλυτο αλλά υπάρχει η ανάγκη για συγκεκριμένες έννοιες. Τα πάντα είναι σχετικά."

Νίκος Βασιλειάδης - 2010

Απόλυτη Συνειδητότητα

Η συνείδηση είναι μια ποιότητα του νου, αλλά όχι η ολότητα του νου, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα τόσο συνειδητός όσο και ασυνείδητος. Ο νους από τη φύση του είναι όργανο διπολικότητας ( υποκείμενο-αντικείμενο). Θα είναι πάντα συνείδηση κάποιου πράγματος και θα υπάρχει πάντα κάποιος που είναι συνειδητός.

Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια ζει κανείς πάνω σε αυτή την Γη. Σημασία έχει το πόσο πολύ κάποιος επιδιώκει να μάθει την αλήθεια για τον εαυτό του, την ίδια του την ύπαρξη. Αλλά στο κάτω κάτω τι είναι αυτή η πολυπόθητη αλήθεια? Πότε αποκτά νόημα, πότε ουσία. Κανείς λένε ότι δεν ξέρει. Μήπως όμως αυτός που γνωρίζει δεν θέλει να πει?

Όλη μου την ζωή μέχρι τώρα μια φλόγα έκαιγε μες την ψυχή μου και μ' έσπρωχνε να αναζητήσω το "πώς" και το "γιατί". Άλλοτε μέσα από την φιλοσοφία άλλοτε μέσα από τους στίχους. Όμορφος κάθε δρόμος. Μα κάποτε όλα τα ωραία τελειώνουν. Ίσως για να αρχίσουν νέα ωραία. Και τι είναι το ωραίο χωρίς την ασχήμια, αναρωτήθηκα κάποτε!? Γιατί υπάρχει αυτός ο ατέλειωτος δυισμός στα πάντα μέσα? Στο τέλος η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα μου αποκαλύφθηκε. Η απατηλή φύση μας, η πραγματική φύση του κόσμου στον οποίο ζούμε, και ναι αυτόν λέω που αντέχουμε.

Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη. Μόνο όταν κανείς ισορροπήσει μεταξύ τρέλας και λογικής μπορεί να δει και με τα δυο του μάτια την αλήθεια. Αυτή την ολότητα...

Αλήθεια λοιπόν είναι τα πάντα. Όπως εμείς είμαστε τα πάντα. Είμαι ο κλέφτης, ο φιλόσοφος, το κάθαρμα κι ο Άγιος. Μαζί ταυτόχρονα. Αλλά εσύ μπορείς μόνο την μια μου πλευρά να δεις. Όχι δεν φτες! Απλά δεν μπορείς. Είμαστε περιστρεφόμενοι δερβίσηδες όλοι μας. Ψεύτες και Ειλικρινείς. Και θα έρθει μια μέρα θα δεις ότι όλοι οι διαχωρισμοί μας έχουνε μόνο πρόσκαιρο νόημα. Μιας και όλοι θα πεθάνουμε. Αλλά ούτε αυτό είναι απόλυτο γιατί τα σωματίδια μας κάτι άλλο θα γίνουν. Ένα φυτό μια μέλισσα, μια αγελάδα ίσως ακόμα και ένας άλλος άνθρωπος που θα κουβαλήσει αυτός τον σταυρό μας. Την μνήμη μας από φως και νερό. Ξέρεις υποθέτω πως το φως διαστρεβλώνεται μες την θολή υφή του νερού. Και είμαστε κι εμείς νερό. κοντά 75% από αυτό της βροχής. Το υλικό της διαφυγής. Βρες την αλήθεια την υποκειμενική κι αυτή θα γίνει μια και πραγματική. Όσα λέω κι όσα γράφω ποτέ θε να τα ξεπεράσω. Τώρα που φωτιστικά που ... κάηκα από αυτό τον ήλιο τον λαμπρό σαν να μουν κάποτε κι εγώ ένας άλλος Ίκαρος....


Αναρωτιέμαι πια μούσα υβριδική μου δίνει τούτη την στιγμή αυτή την ανάμνηση την θολή που και φιλοσοφία είναι μα και ποίηση ακριβή...οπότε μάλλον γι' αυτό πρέπει να αποφασίσεις ΕΣΥ.

Update! :P

...και ναι!Για άλλη μια φορά η διάθεση μου είναι θάλασσα και μου φέρνει ματαιότητα και παραδόξως μια μελαγχολική - ρομαντικό αγαπισιάρικη διάθεση και μπόλικη όρεξη για γράψιμο.Είναι παράξενο,δεν το ελέγχω κάποτε δεν το άντεχα τώρα το λατρεύω.Τελικά όταν παραδινόμαστε σε αυτό που είμαστε πάντα όλα είναι καλύτερα κι όταν το πολεμάμε δεν πάμε πουθενά.Πλάκα έχει τελικά η ζωή μας.Μια παράξενη ισορροπία και ομορφιά που εθελούσια ξεχνάω πολλές φορές για να ανταποκριθώ στα "πρέπει" αυτής της εγκολβιστικής κοινωνίας. Αλλά δεν πειράζει.Όλοι κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε στο τέλος.

Sweet Lullaby

Close your eyes
I'll make you sleep
feeling your heart
listen to your heartbit

One last touch
to your lips
one last glance
another way to give

a new meaning
to our lives
another way
with no goodbyes

All our dreams
can be true
if we believe
that we can do

And the morning
will find us new
giving us hope
I love you too...

Γκόθικ

Μια νύχτα με φεγγάρι που το σκοτάδι είναι βαρύ
θα γύρω το κεφάλι μου τα μάτια μου θα κλείσω
και ότι είχε πια αξία στη γη θα παρατήσω

Μαύροι Άγγελοι θα σαβανώσουν το κορμί μου
ένα κουφάρι άλλοτε της νιότης μου καμάρι
τώρα πια ένα υποφερτό τίποτα...

Καθώς η ψυχή μου θα πετά πίσω μου θα αφήσω μια ματιά
ένα δάκρυ θλιβερό γι' αυτούς που αγάπησα και γι' αυτούς που αγαπώ
σε όσους είχα ακόμα κάτι να τους πω

Πέτρινοι Άγγελοι το μνήμα μου θα φρουρούν
να φοβίζουν τις νύχτες αυτούς που θα τολμούν
την γαλήνη να μου κλέβουν

Και κάπως έτσι τις αιωνιότητας η χώρα μοιάζει
μα μην είσαι αφελής μην σε τρομάζει
δεν έχεις ότι είχες δεν πειράζει

Ας ειν' ο θάνατος γλυκός μονάχα γι αυτούς που ζήσαν
για τους άλλους είναι απλά μια τιμωρία κερδίσαν

Αλμύρα

Αλμύρα έπιασε ο νους μας πια
με τα ταξίδια μας τα άσκοπα,τα αδειανά
που φύγαμε μικροί για να γλυτώσουμε
από την χίμαιρα της απατηλής πραγματικότητας

μια διαστρέβλωση στον χρόνο ήμασταν
ένα χνούδι,ένα κόκκος άμμου, μια νιφάδα χιονιού
που αργά χάνει την ίδια της την ύπαρξη

κι αυτός ο χρόνος...δολοφόνος ύπουλος
υπομονετικός και αργός
σαδιστικός ο τρόπος του
μα και λυτρωτικός

Το φως εδώ είναι εκτυφλωτικό
να μην βλέπω πια ότι πονώ
κάτω από το ανάποδο βουνό
που μας καλεί για πάντα μέσα του

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Εδώ και καιρό ξεκίνησε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι μεταξύ των blogger που λέγεται το παιχνίδι της Αγάπης.
Για να πάρεις μέρος στο παιχνίδι πρέπει να σε προσκαλέσει κάποιος και οι όροι είναι οι εξής:
1. να αναφέρεις αυτόν που σε προσκάλεσε,
2. να γράψεις 10 πράγματα που αγαπάς και
3. να προσκαλέσεις κι εσύ 10 bloggers για να παίξουν.

Εμένα με κάλεσε η φίλη - blogger Ηλιαχτίδα και εκτιμώ την κίνηση της και την σκέψη της και την ευχαριστώ.

Τα 10 πράγματα που αγαπώ:

1)Τη ζωή
2)Τους ανθρώπους(και τους κοντινούς μου αλλά και τους διαβάτες της ζωής)
3)Τον έρωτα
4)Τις σκέψεις
5)Την αναπνοή
6)Τον Ήλιο
7)Τα όνειρα
8)Την Φιλοσοφία
9)Την νύχτα
10)Τη φύση


ΠΡΟΣΚΑΛΩ

Την soul-mate Nefeli

Τον κύριο Scientist

Την Αγάπη από το Dark Dreams

και όποιον άλλο φίλο ή αναγνώστη θέλει να μοιραστεί μαζί μας τις αγάπες του.

Έρωτας?

Να ανατέλλω σαν Ήλιος στις μέρες σου
να κατοικώ σε κάποιο βάθος τις ψυχής σου
να αναδύομαι με το άρωμα σου
τις φορές που ένα χάδι θα γλίστρα από το χέρι σου
πάνω στο κορμί μου

Να μου δίνεις ζωή με τα φιλία σου
να ξεχειμωνιάζω κουλουριασμένος στην αγκαλιά σου
να είμαι εγώ εκεί για σένα
τις φορές που οι φλόγες του πάθους θα καίνε την καρδιά σου
κι εγώ θα σβήνω την δίψα σου

Να κρατάς στα χέρια σου τη μνήμη μας
να μου δείχνεις ότι νιώθεις και ας είναι για λίγο
να ζεις τις στιγμές μα και να τρέφεις κρυφά τα όνειρα σου
και τις φορές που θα ξυπνάς ταραγμένη στον ύπνο σου
θα είμαι ο άγγελος της ηρεμίας σου

Μια νέα αρχή...μίσος κι αγάπη είναι η ζωή

Είναι φορές που σε σκέφτομαι.Είμαι φορές που δυστυχώς δεν θα έπρεπε.Γιατί μετά απ όλα όσα έκανες δεν μπορούσα καν να "αναπνεύσω" όχι απλά να σταθώ στα πόδια μου.Ξέρεις σε μισώ.Τόσο ολοκληρωτικά όσο σε αγάπησα κάποτε.Μα όλα τα πρόσοδες και όλα τα πέταξες.Ήσουν προβληματική απ' την αρχή και το ξέραμε και οι δύο αλλά είχα ελπίδα και πίστευα στην αλλαγή.Σε αυτή την αλλαγή που άτολμα δεν έκανες ποτέ και έμαθες μόνο να κρύβεσαι.Να κρύβεσαι σε δικαιολογίες και το παρελθόν σου.Σε φρόντισα όταν οι φτερούγες σου ήταν σπασμένες και σου έδωσα ξανά λόγο να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο.Μα εσύ φοβόσουν τα πάντα.Οπότε με ανάγκασες με τις πράξεις σου να σε αφήσω και δεν έχασες ευκαιρία να συνεχίσεις με αυτόν που είχες απλά για καβάντζα.Το νησί της λύτρωσης από την μοναξιά που με κατηγόρησες ότι δεν αντέχω.Αλλά τελικά τον εαυτό σου κατηγορούσες.Σε μισώ για τον πόνο που μου φύτεψες τον ακόμα χειρότερο και από την ίδια μου την γέννηση και καταράστηκες την ψυχή μου να έχει σκιές μια τιμωρία για την αγνότητα και την αφέλεια μου.Ο σκληρόκαρδη γυναίκα ή παμπόνηρο κορίτσι με ανέμελη καρδία ακόμα τις νύχτες μου τυραννάς.Κι εγώ σαν ένας παγωμένος απ' τον χρόνο Προμηθέας προσμένω τα όρνια της μοναξιάς σε άδεια δωμάτια μιας "γεμάτης" ζωής. Υπεκφυγές και ψευδαισθήσεις μιας παλιάς αμαρτίας.Όσο αγάπησα τώρα μισώ μα τι περιμένω για τι εκπληπαρώ....?Μια νέα καρδιά να με ξαναβάλει στα σκαριά και να με σακατέψει να με μετρήσει και να δρέψει τους κόπους τις ματαιότητας που φωλιάζει καθημερινά στο σώμα μου.Να με πετάξει στη φωτιά ώστε σαν άλλος φοίνικας να αναστηθώ γιατί δεν αντέχω άλλο αυτή την λήθη.Έκανα τον κύκλο μου και η παράταση αυτή είναι εξωπραγματική.Θέλω να εξανεμιστώ...να βρω απλά διέξοδο να λυτρωθώ από μια ζωή που κοντεύει να σβήσει την φλόγα της καρδιάς μου.Θέλω μια νέα αρχή...ένα ταξίδι με νέο προορισμό...και τι ζητώ πια...όλο κι όλο μια αφορμή....

I have been Being...before

As the night turns to day
and as life turns to death
I will remain upon that earth
out of my silent womb I will wonder
a living being freed,totaly unleashed

unknown territory ahead
too many things to discover yet
and every mystery to uncover left
still hangry for life and energy
I strungle throught the jungle and sea

One day I will find a loop hole
a hidden gate to take me higher
evolution oriented existance
in a trap for not ex-instance
living....

I was and then I will be
circling around of my body and my soul
exploring the wonderful world beyond
through pain and exstacy of feelings
Feeling breathing attacking...

Too young to be alone
too strong to be together
left to die but yet exists
in a body build of death,
rot and unused earth

I am what I eat
I am what I feel
I am what I dream
I am you and eventualy you are me
We are the one undivided but yet parted existance
the whole and part
never really torn apart

Death & Life a turing circle
and again from the begining...

Θάνατος

Λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι σε διάφορες φάσεις της ζωής τους αναρωτιούνται και στοχάζονται πάνω στον θάνατο ή σε παρόμοια θέματα απώλειας.Προσωπικά μετά από καιρό κατάφερα να συμβιβαστώ με αυτό το θέμα και να το βλέπω με θετική οπτική ώστε να μην με ανησυχεί ή να με τρομάζει.Όμως τις τελευταίες μέρες νιώθω παράξενα.Όλα είναι καλά στην ζωή μου δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο πεθαίνω.Παράξενο?Είναι σαν μια χαζή διαίσθηση ριζωμένη μέσ' την καρδιά μου και δεν ξέρω τι να κάνω.Ίσως είναι άλλος ένας παράξενος μηχανισμός της φύσης, ίσως είναι το ερέθισμα ή ένα κίνητρο να βρω ζωντάνια ξανά μιας και άρχισα να την χάνω λόγο ρουτίνας και μιας δόσης μοναξιάς εδώ και κάποιο καιρό στην ζωή μου.Έχω φίλους και πάρα πολλούς γνωστούς αλλά πολλές φορές νιώθω ότι κάτι λείπει.Ακόμα και στα μαγαζιά ώρες ώρες νιώθω ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι κάπου αλλού.Αλλά τέλος πάντων ας επιστρέψω στο κύριο θέμα, θάνατος.

Είχα διαβάσει κάποτε ότι οι άνθρωποι ακόμα και ζωντανοί μπορούν να είναι νεκροί μέσα τους όταν παύουν να νιώθουν, να αγαπούν και να ερωτεύονται.Οπότε λοιπόν ο ψυχικός θάνατος έρχεται πάντα πριν τον φυσικό.Δεν πιστεύω ότι έχω πάθει κάτι τόσο έντονο αλλά είναι σαν αρρώστια όλο αυτό.Να ξέρεις ότι είσαι καλά αλλά κάπου μέσα σου κάτι να κατατρώει την ενέργεια σου και να είσαι μουντός σαν τον καιρό και χειρότερα.Παράξενα πράγματα αυτοί οι άνθρωποι τελικά.

A waltz of Death

Lonely nights with raving dreams
endless days yesterday seems
so vain and void
like a photo polaroid

and with a scream
everthing seems
so fragile to config
a button or a key

bless the child
damn the old
like I have been forlorn

in sadness we float
like an old sailor's boat

and now I stop this mad cacophony
and plexed with unorthography
this is no art this is a blame
for which I have no shame...

Goodbye tonight
may you see the blinding light...

Forgot and forbide
what you see cannot be unseen
blablabla nothing more for you to bore...ta ta!

All I wanted, all I needed...

Έρχονται στιγμές οι συλλογισμοί πρέπει απλά να βγουν από μέσα μου και να υλοποιηθούν στο χαρτί σαν ένα σημείο αναφοράς.Όταν ο άνεμος της επιρροής και οι μπόρες των αλλαγών χτυπάνε τα λιμάνια του μυαλού μου χρειάζομαι τις άγκυρες για να μπορέσω να ορθοποδήσω ξανά.Έτσι απόψε εδώ τα θέλω μου θα βγάλω σαν μια προσευχή σε αυτό το παράξενο σύμπαν.

Ήρθε η στιγμή λοιπόν που ξεπέρασα τους γονείς μου και άνοιξα φτερά, χόρτασα τους φίλους μου που δεν άλλαξαν ποτέ μυαλά...και έμαθα τον εαυτό μου αρκετά καλά.Οπότε λοιπόν μετά από κάποιες απόπειρες πλέον ξέρω τι να ψάξω και τι χρειάζομαι.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο σε κάποιους ανθρώπους το πόση αφοσίωση και αποφασιστικότητα μπορώ να δείξω για ένα σκοπό και πόσο ξεροκέφαλος γίνομαι γι αυτόν.Αλλά οι επιλογές μου είναι αργές και σφαιρικές.Πρέπει να ξέρω να έχω δοκιμάσει ώστε να εκτιμήσω και να ζητήσω πράγματα.Έτσι και στον άνθρωπο αυτό που αναζητώ αυτό το άλλο μισό ξέρω τι θέλω να δω.Γιατί ξέρω τι θα δει κι αυτή σε μένα.

Είναι φορές που είμαι ένας ποιητής ή ένας συγγραφές ονειροπόλος και ρομαντικός, άλλες όμως ένα άνθρωπος λιγάκι σκυθρωπός που ζει με το βάρος της αγάπης του για τον κόσμο.Κι αυτό είναι που πληρώνεται και πληγώνεται.Η υπερβολή φωλιάζει μέσα μου ώρες ώρες με κρατά ζωντανό με την χαρά....

Univeral Rules

Everything is gainning meaning and purpose from its opposite.Creating space within the limits but at the same time surpass them.Because to define limits you have to go further.This is linear space.

If we put time we can move like a wave.In a space between opposites sometimes reaching limits some times surpassing them.But with ups and downs,rises and falls.Then we have movement.

And finally if we want to synchronize this one being,system,human,life and everything with other beings we come to 3D space and due to too much space that cannot be ordered correctly we have multi-dimentions.

Life and Death is just a diagram that slowly turnes(one lifetime).Our capacity for activity is daily time.Sleep time.And everything has time.We are moving inside the space of the opposites.Feeling,fighting,relaxing and generally reacting.We as being are a multidiagram of many things.If we zoom out the picture we are a moving dot upon a line that is not fully drawn but is drawing before we reach the end.Even with our death the line does not stop because our memory remains until nobody knows we existed.Then our space is freed for new lines to grow or born.

The Glorious Return of the Wolf

Σήμερα είναι μια σημαδιακή μέρα. Απαλλάχτηκα επιτέλους από ένα μεγάλο συναισθηματικό και ψυχικό βάρος. Σήμερα είμαι ελεύθερος να ξαναχτίσω τον εαυτό μου και να επιδείξω πως με τις πράξεις μου είμαι "far beyond greater". Είμαι πολύ χαρούμενος και εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες καλή τύχη και ευτυχία. Νιώθω δημιουργικότητα στον αέρα οπότε μάλλον σύντομα θα υπάρχουν νέες αναρτήσεις!

Psychedelic Period

Αναρωτιέμαι τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γιατρικό στην ασθένεια μου?Πήγα λοιπόν και άρπαξα από το ράφι το βαζάκι που έγραφε "Λογική" γιατί εξ αρχής αυτό μου φάνηκε λογικό.Σιγά σιγά το άδειασα όλο αλλά ξαφνικά έπαψα να νιώθω και τρόμαξα τόσο που με έπιασε λόξιγκας.Την άλλη μέρα είπα να δοκιμάσω το βαζάκι που έγραφε "Συναισθήματα".Για άλλη μια φορά κάτι παράξενο συνέβη...ένιωσα σαν να μην χωράω στο σώμα μου και μ έπιασαν τα κλάματα.Τα πάντα γύρω μου ήταν αλλόκοτα μεγάλα και έντονα.Μετά από μια μέρα μου πέρασε κι αυτό.Τρίτη μέρα τρίτη απόπειρα και είπα να δοκιμάσω την "τέχνη".Νομίζω πως τελικά αυτό το μαγικό βαζάκι έχει ακριβώς ότι ψάχνει και ότι ποθεί η ψυχή μας.Έτσι νομίζω δηλαδή...

Δόμηση

Ένας άνθρωπος κάποτε βρέθηκε μόνος τους στις ερημιές.Και σαν έφτασε η νύχτα προσπάθησε να βρει κατάλυμα αλλά δεν μπόρεσε οπότε έμεινε ξύπνιος μέχρι το πρωί.Δεν ξεκουράστηκε όσο έπρεπε.Είπε ο άνθρωπος από μέσα του ευτυχώς που έζησα και δεν αρρώστησα καν,αλλά πρέπει να βρω υλικά να φτιάξω ένα σπίτι.Έτσι μάζεψε ξύλα και με όση δύναμη του απόμεινε έχτισε ένα μικρό στέγαστρο ίσα ίσα για να μην βρεχόταν αν βρέξει και για να μην τον πιάνει ο αέρας.Ο άνθρωπος αυτός ευτυχώς ήταν προνοητικός γιατί αλλιώς θα έπρεπε να βραχεί από τη βροχή και τότε να σκεφτεί ότι αυτό μπορεί να επηρέαζε την υγεία του.Την άλλη μέρα ο άνθρωπος σκέφτηκε ότι εφόσον έφτιαξε αυτό το μικρό κατάλυμα θα έπρεπε να φτιάξει κάτι που θα του επέτρεπε να κινείτε περισσότερο.Οπότε έχτισε μέσα σε κάποιες μέρες μια καλύβα δίπλα στο αρχικό προστατευτικό του γιατί χρειάστηκε μέρες να τελειώσει την κατασκευή του.Μετακινήθηκε στην καλύβα όταν αυτή ετοιμάστηκε και από τότε που βολεύτηκε έγινε απρόσεχτος σε ότι βελτίωση έκανε.Οπότε μια μέρα η καλύβα έπεσε και τον πλάκωσε και όλα μηδενίστηκαν.

Έτσι ακριβώς είναι και ο κόσμος.Χρειάζεται σταδιακό σχεδιασμό και ομαλή μετάβαση από το τίποτα στο κάτι.Αλλιώς ότι γίνεται είναι μια προχειροδουλειά η οποία μια μέρα θα μας πλακώσει.Και άντε πάλι απ'την αρχή.

Η διαδικασία ανανέωσης της Αντίληψης μέσω της σύγκρουσης

Η έπαρση ή η προσωρινή αλαζονεία ενός συγκροτημένου ανθρώπου μπορεί να φέρει σύγκρουση.Η σύγκρουση με την σειρά της τριβή,σύγκριση και ανανέωση.Όταν ολοκληρωθεί η σύγκρουση ο συγκροτημένος άνθρωπος είναι πάλι ταπεινός.Έτσι θα σκεφτεί τα λάθη του και θα διορθώσει τις αδυναμίες του.Και ο κύκλος συνεχίζεται για πάντα ώστε ο άνθρωπος να ανακαλύψει την πραγματικότητα του σύμπαντος και όχι αυτή του μικρόκοσμου του.

Σημειώσεις:
1)Η σύγκρουση σοκάρει και ξεβολεύει αυτούς που ζουν στον μικρόκοσμο τους.
2)Η σύγκρουση είναι θεμελιώδης διαδικασία του σύμπαντος υπεύθυνη για κάθε δημιουργία και καταστροφή.Μιας και το πιο σταθερό πράγμα στο σύμπαν είναι η αλλαγή.
3)Η εναλλαγή της αλαζονείας και της ταπεινότητας είναι ένδειξη ικανότητας προσαρμογής και τις πιο πολλές φορές οδηγεί σε συνειδητοποίηση καταστάσεων.
4)Η διαδικασία αυτή δεν επηρεάζεται ή περιορίζεται από την κρίση του ατόμου.Αντιθέτως το βοηθά να περάσει από την υποκειμενικότητα στην σχετική αντικειμενικότητα.

Ego

Είμαι ένας φιλόσοφος δίχως αναγνώριση είμαι "μικρός" και κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά. Αλλά τι είναι σοβαρότητα; Ποιος μπορεί ή έχει την αυθεντία να προσδιορίσει αυτή την λέξη. Πολλές φορές επειδή σκέφτομαι με αγνοούν,με κοροϊδεύουν και σίγουρα δεν με καταλαβαίνουν. Άνθρωποι...βγήκα από την σπηλιά και είδα τον Ήλιο αλλά είμαι μόνος...
Μεγάλο και βαρύ το τίμημα αυτό. Να θες να ελευθερώσεις ανθρώπους που έχουν συνηθίσει στην σκλαβιά και να ξέρεις με τον νου και όλες τις αισθήσεις ότι η κατάσταση είναι λάθος και πρέπει να αλλάξει.Θα φάω όλη μου τη ζωή να ψάχνω αυτό το "παραθυράκι" και μια μέρα ελπίζω είτε εγώ είτε η κληρονομιά μου να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην γη του Ήλιου...

Fallen

I asked the angels why they have fallen
and they respond because they didn't have choice
they have to take it violently...
and I wondered do I have a choice too?

I asked the sea and the air why they move all the time and do not rest
and they respond because they cannot control the movement
they are moved by an upper force
and I wondered do I am moved by an upper force...the God or Puppeteer?

I asked the ants why they why they live in the ground
and they respond because they have to
they have to protect themselves
and I wondered do I have to protect myself too?

And the answer was not clear and the protection was useless against lies and treacherous people.The shield of spirit weakend by time and finaly I slept and my existance became something different and I wondered again from the beginning....

Quote #2

"The ideals are not bulletproof they can be killed by time and pressing counter-action." - Nikos Vasileiadis

Το πρώτο μου αυθεντικό απόφθεγμα

In a world of non existance I just live in for an instance.

Σκεφτείτε το! ;)

When Dreams die and colors fade away...

Αδειανά τα δωμάτια της καρδιάς για καιρό
δεν μπαίνουν πια ηλιαχτίδες...

και η αίσθηση της μοναξιάς όλο και θεριεύει
η αναζήτηση της ευτυχίας μοιάζει μια ματαιότητα
κι εγώ είμαι πάλι εδώ άλλο ένα βράδυ να θρηνήσω
την χαμένη ικανότητα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι
έχω σβήσει πολλές δημοσιεύσεις που δεν έγιναν ποτέ
όπως τα ποιήματα που έκαψα κάποτε...

Κενότητα...άσπρη σαν το χαρτί ενός άγραφου βιβλίου
που όσες φορές κι αν δοκιμάζεις να γράψεις πάλι
άγραφο μένει

Μισώ την λογική αυτή την ψυχρή και υπολογιστική
που έχει κάνει κατάληψη στο μυαλό μου και κυβερνά
θέλω μια επανάσταση!
Ένα βίαιο ξέσπασμα συναισθημάτων να σάρωση το κορμί
όπως άλλοτε και της δόξας η μανία να γίνει αγάπη τρυφερή

Νιώθω ότι γράφω σαν αναπτήρας.Τη μια βγάζω φλόγα την άλλη σπίθες ή τίποτα.Σαν μπουκωμένη μηχανή αυτοκινήτου που χρειάζεται συντήρηση.Δεν γράφω άλλο...αν και το θέλω σήμερα δεν μου βγαίνει.Αν και το χρειάζομαι η μούσα δεν μου κάνει την χάρη και δέσμιο με πετά στα κάτεργα για άλλη...μια...φορά...

Η χρησιμότητα της Σύγκρουσης

Πόλεμος, Επανάσταση, Αψιμαχία, Λογομαχία, Σύγκρουση!

Αν και οι άνθρωποι φοβούνται πολλές φορές να ξεβολευόταν ή να χαλάσουν την "ζαχαρένια" τους η σύγκρουση είναι απαραίτητη και χρήσιμη.

Η σύγκρουση καθορίζει το ποιος έχει την δύναμη να ηγηθεί. Καθορίζει το ποιος έχει περισσότερη θέληση να ζήσει και ποιος να πεθάνει.Η ικανότητα του να ξεβολεύει, να προβληματίζει να φοβίζει και να ανακατατάσει πράγματα βρίσκεται και στα πρωτόνια και στα ηλεκτρόνια που αλλάζουν στιβάδες και μετουσιώνονται σε άλλα στοιχεία.Το ίδιο γίνεται και με τους πλανήτες που στέκονται σε τροχιές και αντιστέκονται στην εντροπία της κατάρρευσης. Η σύγκρουση είναι η αόρατη κρίση του σύμπαντος. Η πιο δημιουργική δύναμη που υπήρξε ποτέ και η πιο καταστροφική. Ίσως η πιο ακρέα μα ταυτόχρονα η πιο κομψή μορφή εξισορρόπησης των πραγμάτων. Ο ίδιος ο έρωτας ή sex είναι κι αυτό μια βίαιη πράξη μια σύγκρουση.Μια πάλη μεταξύ διαφορετικών φύλων και ενεργειών. Αλλά αυτή η σύγκρουση δημιουργεί ζωή. Ίσως αυτή η συγκέντρωση ζωικής ενέργειας είναι και το κλειδί της δημιουργίας ζωής. Γι'αυτό δεν μπορούμε από το 0 να δημιουργήσουμε ζωή στο εργαστήριο. Αν έχουμε την ύλη (κύτταρα) μας λείπει η ενέργεια.

Ακόμα και μια σύγκρουση είναι ένας πόλεμος(άνθρωπος εναντίον ανθρώπου) ή μια φυσική καταστροφή(άνθρωπος εναντίον περιβάλλοντος) και υπάρχουν θύματα αυτό είναι επίσης μια εξισορρόπηση. Εξισορρόπηση ζωικής ενέργειας και ύλης.Αν υπήρχε πάντα ειρήνη και ισορροπία τότε μόνο θα δημιουργούνταν πράγματα και ο κόσμος θα κατέρρεε το ίδιο ισχύει αν όλα πέθαιναν.Και στις 2 φορές υπάρχει ανυπαρξία.Η σύγκρουση σε κάθε τις μορφή είναι αναγκαστική εξισορρόπηση συστημάτων.

Για όσους βαριούνται να διαβάσουν το προηγούμενο άρθρο

Το "ΕΓΩ" είναι κάθε τουβλάκι Lego.
Το "ΕΜΕΙΣ" είναι το σύνολο και αυτό το όμορφο οπτικό αποτέλεσμα.

Αν ο καθένας κάνει ότι θέλει τότε δεν υπάρχει ούτε τέχνη ούτε αρμονία ούτε θα στηνόταν αυτό.Όλα θα ήταν πεσμένα κάτω τα κομμάτια και δεν θα είχαν ούτε ύψος ούτε μορφή.

Δεν χρειάζεται να λέμε "Εγώ είμαι το τουβλάκι στο πρόσωπο άρα όλοι με βλέπουν και είμαι πιο σημαντικό." γιατί υπάρχουν τουβλάκια που δέχονται πιο μεγάλη πίεση αλλά αντέχουν.Εκείνα αν αφαιρεθούν θα γίνει μεγαλύτερη ζημιά αν αφαιρεθεί κάτι από το πρόσωπο. Όπως και να 'χει πάντως ότι και αν αφαιρεθεί το έργο θα είναι ημιτελές.

Οι άνθρωποι είναι σαν τα Lego.Ίδιοι αλλά σε άλλες θέσεις πίεσης με άλλες όψεις.
Για να πάρουν μορφή θέλουν συντονισμό.Και από μόνα τους να ενωθούν αλλά και κάποιος να τους δείξει πως μοιάζει αυτό που φτιάχνουν.

Αυτό είναι το πρόβλημα και της εξουσίας που θα έπρεπε να παίζει τον ρόλο του συντονιστή.Ενώνει Lego δίχως προεξοχές για να γαντζωθούν μεταξύ τους.Το δημιούργημα παρ όλη την προσπάθεια είναι καταδικασμένο να πέσει.

Ένας εγωισμός όχι και τόσο Εγωιστικός!

Σαν άνθρωπος πολλές φορές περνάω διάφορες φάσεις που πρέπει ξανά να προσδιορίσω το ποιος είμαι,τι θέλω και πώς συμπεριφέρομαι στους άλλους. Έτσι για άλλη μια φορά πέρασα χρόνο να σκεφτώ και να δω τον εαυτό μου στον "καθρέφτη". Όμως για να έχω πλήρη εικόνα χρειάζομαι και να καθρεφτιστώ στα μάτια των άλλων. Σε κάποιους αυτό φαίνεται ανούσιο, σε κάποιους άλλους υποκριτικό ή και υπερβολικό, άλλοι όμως το βρίσκουν σοφό καθώς η άποψη όπως και η αλήθεια για να προσεγγίσουν την αντικειμενικότητα πρέπει να έχουν σφαιρική προσέγγιση.Έτσι κι εγώ προτιμώ να προσεγγίσω τον εαυτό μου με τον ίδιο τρόπο.Για να μπορώ να πω ότι είμαι αληθινός και ότι ξέρω ποιος πραγματικά είμαι.Άλλη μια ατελείωτη ανθρώπινη αναζήτηση...

Όμως ανακάλυψα με την βοήθεια μιας φίλης και μέσα από την ειλικρίνεια της άλλο ένα κομμάτι για το puzzle της ζωής.Αν προσέξεις αναγνώστη πιο πάνω στο κείμενο όλα αφορούν το "εγώ" μου και εμένα με τρόπο όμως που παρόλο που μπορεί να είναι ενοχλητικός αλλά δεν έχει επιθετικότητα ούτε πονηριά.Δεν προσπαθώ να αλλάξω το εσύ σου αλλά γίνω πιο συνειδητά αυτό που είμαι ή θα έπρεπε να είμαι.

Οπότε οφείλω νομίζω να δώσω μιαν εξήγηση γι' αυτή μου την συμπεριφορά...
Όλα ξεκίνησαν με την γέννηση μου.Φτιάχτηκα να σκέφτομαι από μια γυναίκα που σκεφτόταν.Λες και η σκέψεις τις και ο προβληματισμός της πέρασαν από τον πλακούντα και το γάλα που βύζαινε μωρό.Ανέκαθεν ο κόσμος με ενδιέφερε. Ήταν γεμάτος με ενδιαφέρονται πράγματα και γνώση. Αυτό ήταν το παιχνίδι μου.Να βρω το νόημα να ανακαλύψω και αυτή η συγκίνηση και η χαρά δεν σβήσανε ποτέ από μέσα μου.

Όταν άρχισα να συνειδητοποιώ ότι σκέφτομαι αναρωτήθηκα "Τι είναι σκέφτομαι?".Και έτσι έκανα την πρώτη μου ανάλυση.Ήρθαν κι άλλα ερωτήματα που απαντήθηκαν και πολλά πράγματα προσδιορίστηκαν.Αλλά πάντα υπήρχαν άλλα πολλά που και γι' αυτά έπρεπε το ίδιο πράγμα να γίνει.Δεν μου έφτανε να ξέρω ότι κάτι υπάρχει.Έπρεπε να το δω να το νιώσω, να το μυρίσω να το δαγκώσω να το περιστρέφω να το χτυπήσω να το χαϊδέψω και να το αγγίξω.Μάλλον κάτι δεν πάει καλά με μένα!

Μετά από αυτά τα πράγματα που έμαθα να προσδιορίζω άρχισα να συνδυάζω. Να βλέπω τις σχέσεις τους και όλα αυτά τα αόρατα πράγματα που κρατάν τις ζωές μας σε κίνηση και ενώνουν μόρια,σώματα, πνεύματα,κοινωνίες και πλανήτες.Χάρηκα πολύ όταν έγινε αυτή η μεγάλη επέκταση στον κόσμο μου.Έτσι άρχισα να βλέπω και να κρίνω τα πάντα με βάση αυτά που ήξερα και αυτά που είχα ζήσει.Ανέκαθεν μου άρεσε να μαθαίνω περισσότερα και να βιώνω ή ακόμα και να εξομοιώνω πράγματα στο μυαλό μου βάζοντας όλες τις πιθανές συνθήκες που μπορούσα να σκεφτώ.Οπότε η έμφυτη ισχυρογνωμοσύνη μου δημιουργήθηκε τότε. Όταν έβλεπα τους τότε συνομήλικους μου παιδιά να αντιλαμβάνονται κάτι εντελώς διαφορετικό.Τελικά ίσως είμαι εγώ ο άνθρωπος που Πλάτωνα που το σκάσε από την σπηλιά και είδε τον ήλιο.Ίσως...



Αλλά παρόλα αυτά γύρισα ξανά μέσα στη σπηλιά γιατί όπως όλα τα ζωντανά πλάσματα δεν μπορώ να αντέξω την μοναξιά γιατί απλά το ίδιο το σύμπαν μας έχει δέσει ενεργειακά.Παράδειγμα.Ζώα σε αιχμαλωσία ή χαμένα ζώα πεθαίνουν πάντα πρόωρα γιατί δεν νιώθουν ασφάλεια ή δεν βρίσκουν τροφή μπορούν κι αυτά να πάθουν μελαγχολία πλήξη ανία και έλλειψη επικοινωνίας.Είμαστε το ίδιο όσο και αν νομίζουμε ότι ως άνθρωποι έχουν αποκλειστικότητα και σε αυτά.

Οπότε λοιπόν η ανάγκη με επιστρέφει στην σπηλιά.Στο μέρος όπου μιλάω στους τυφλούς και δεν ακούνε.Ξόδεψα άπειρο χρόνο να αποκτήσω την αντίληψη που έχω και θυσίασα κι άλλα πράγματα οπότε αυτό το "ακριβό" αγαθό το υπερασπίζομαι πολύ.Ακόμα και αν το απόκτησα ως εγώ το έφερα πίσω για να το μοιραστώ.Γιατί έτσι είναι η φύση μου και γιατί έτσι πρέπει.Είμαι ο άνθρωπος προμηθέας που φέρνει μια νέα φωτιά που λέγεται συνειδητοποίηση κάτι που στερείται η ανθρωπότητα και γι' αυτό βλέπουμε αυτή την απεριόριστη βλακεία.Γιατί δεν υπάρχει γνώση να διώξει το σκοτάδι της άγνοιας.

Εγώ όμως δεν φέρνω γνώση.Φέρνω κάτι πιο πρωτόγονο κάτι πιο αποτελεσματικό.Η συνειδητοποίηση ήταν κάτι έμφυτο κι αυτό μέσα μου και η αντίληψη υπήρχε όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.Είμαι αποτέλεσμα ενός φυσικού πειράματος που πρέπει να συνεχιστεί.Μπορεί να έχω ελαττώματα αλλά έχω αυτό το θετικό να προσφέρω.Αυτό είναι η φωτιά μου.Είναι η συμπλήρωση της διαίσθησης είναι το επόμενο βήμα του ενστίκτου.Είναι η φυσική εξέλιξη.

Άρα όλο αυτό το "Εγώ" δεν είναι για μένα αλλά για ΕΣΑΣ.Είναι για τον κάθε άνθρωπο που πασχίζει να γίνει κάτι καλύτερο από αυτό που είναι.Με έχουν κατηγορήσει για εγωιστή αλλά δεν είμαι αλλά έχω δει πράγματα που τα δικά τους μάτια δεν είδαν.

Τελικό συμπέρασμα: Είμαι απλά ένας ισχυρογνώμων άνθρωπος αρκετά ευέλικτος ώστε να ακούσω να σκεφτώ και να επηρεαστώ από
τον οποιωνδήποτε μπορεί να "προκαλέσει" στο μυαλό μου μια όμορφη σύγκρουση και να ανακατατάξει σκέψεις και ιδέες με τεκμήρια και στοιχεία από πραγματικά γεγονότα.Φαίνεται παράξενο και ακαταλαβίστικο αλλά έτσι είμαι.Πολύπλοκος για να κατανοηθώ ως σύνολο.Αλλά κάθε προσωπικότητα αποτελείται από πολλά κομμάτια και τις ενδιάμεσες συσχετίσεις τους.Απλά όσα φαίνεται να κάνω για εμένα έχουν συνέπειες για το "εμείς".Εγώ και εμείς.Δυο οντότητες αλληλένδετες και αλληλοεπιρεαζόμενες.

Icarus

Έχω δει 2-3 φορές το ίδιο όνειρο ξανά.

Βρίσκομαι σε ένα λιβάδι ξαπλωμένος πάνω στο χορτάρι χωρίς έγνοιες στο κεφάλι μου. Είμαι ήρεμος και στα χείλη μου διαγράφεται ένα αδιόρατο χαμόγελο.Ο ήλιος με λούζει με τις ακτίνες του και κάπου κοντά ακούω το θρόισμα των φύλλων καθώς και τρεχούμενο νερό σε βράχια.Δεν κάνει κρύο ούτε ζέστη και ξαφνικά σηκώνομαι βγάζω φτερά και σαν τον Ίκαρο πετάω ψηλά αλλά δεν καίγομαι ούτε πέφτω...αλλά χάνομαι από την εικόνα...ίσως και για πάντα....

The Truth Serum

What if the Truth was like a tiny speck of sand? A speck that has been washed and weighted, polished, smoothened and curbed into one shiny point, the Universal Truth. What if we could take this grain of sand and collect it into a book? We would treasure the book like our own life. We would lock it with the purpose of our mind. And when we carved the thruth we would open it up and let the grains wash over us. We would soak ourselves in its depth and bask in its radiance. But the book is flawed. We can take more truth from it than we have earned. And soon we would be turning empty pages. Thus the search begins. The search for the truth; the truth we carve; the truth that has the only meaningful value in an otherwise meaningless world. The search continues, it goes on and on. In this search for the ultimate truth everything is allowed. We learn to lie and cheat in hope of progress. We see no success, no breakthrough of any kind. We 're flooded by substitute truth, made up truth, whose only purpose is to sooth us and lull us. Absolute truth loses its meaning. There is no absolute truth, only greater and lesser truth. We 've lost our standards, we 've lost our talent to distinguish what's real from what is deception. We no longer know the difference between the right truth and the wrong truth. All we care for is truth in any form and any guise; corrupted, filthy truth, we want it all, need it all. So this truth can make us free, like any other truth. Maybe this substitute thuth suffice?Maybe....

But then we become enslaved to this freedom, then it is freedom no longer. It is the worst kind of prison. A prison with no walls and no chains. We cannot break free for we cannot see what bind us. We talk of freedom like it was something to hope for. I hope real freedom never finds us, because we wouldn't know what to do with it. Yet we continue the search, for the searching has become a way of life for us. We know no other. It is what we've become. Let us only hope the search never ends, that the Absolute Truth stays hidden forever. For if the search ends, we end.Then we become nothing more than dust, specks of sand on the shore of universal lie. And maybe, just maybe this has already happened.


From Eve Online Chronicles - http://www.eveonline.com/background/potw/default.asp?cid=apr04

Κολυμπώντας

Θέλω η ψυχή να βασιλεύει
να γελά και να πετά
να ονειρεύεται με όνειρα τρελά
χωρίς κατάρες και περιορισμούς
σε ένα κόσμο που δεν φτιάχτηκε από αυτούς

Με γιασεμιά και αμυγδαλιές θα ντύσω τα όνειρα μου
και στη στεριά σου μια μέρα θα ξεβράσω την καρδιά μου
σαν χελώνα πληγωμένη και από τον χρόνο κουρασμένη
θα γύρω και θα κοιμηθώ με ένα χαμόγελο θαμπό
να αργοσβήνει στο πρόσωπο μου
και τότε θα καταλάβεις τι ήθελα τόσο καιρό να σου πω...

Κουράγιο...όλα θα περάσουν
μα άλλα θα 'ρθούν για να μας γελάσουν
να μας εξαπατήσουν και να μας ετοιμάσουν
να δεχτούμε το μοιραίο και του καιρού ωραίο
ή έρωτας ή θάνατος...τίποτα λιγότερο τίποτα πιότερο...

Μοιάζουμε το ξέρεις?
Να αγαπάς.... μα υποφέρεις!
μια αλήθεια πρακτική για ίσως κάποιους τραγική
μα δεν μπορούμε όλα να τα βρούμε και στον βυθό μια μέρα να χαθούμε
ορίζοντας έννοιες πλαστές..
πες μου γιατί με πλήγωσες εχτές?

Ξάφνου μια λάμψη θα φανεί
γαργαλώντας την μικρούλα σου ψυχή
και ναι άνθρωπε...τότε θα νιώσεις
θα μπορείς πια να επιβιώσεις
όχι με σκληράδα και κακία
μα από ανωτέρα βία
που θα σου δίνει καλοσύνη
χαρά και ευφροσύνη

θα σ' αφήνει σύξυλο στο αμπέλι της νιότης
που το πιο μεθυστικό κρασί φτιάχνει
μια φορά για όλη την ζωή σου
μακάρι να έπινα κι εγώ απ' την πηγή σου
και με αλμυρά χάδια να τολμάω
να αφουγκράζομαι λίγο απ την αχή σου
βουτιά μέσα στην λιμνούλα της ψυχής σου
όπου θα κρυφοκοιτώ άπο μια ρωγμή
την ώρα που θα γδύνεις την γύμνια σου μα θα φοράς το πάθος...

Destined to win by loosing...

There is a place of all time odds...of jokers and Gods...
where love disappears and plays with your mind and fears
betting you will loose them all...until the last drop falls

I wanted to run but I could not
I wanted to cry but I didn't
I wish you where here and you are not
what am I doing I wondered...
and then I thought...
that life without sharing is not a life at all...

You made me believe a lie...
A lie that scared me and traumatize my inner self
all I wanted is to be loved and love back...
I was blind but you guided me to wrong place
and after that you left me there to die...
what for..?for what reason I had to suffer for my kindness?

And yet therefore I live to rise again and have harder to try
to be harder to trust even let myself full feel...
I don't forget but I fogive but who would heal the scar...
and light up the fire again?
Who would try to find the hidden gold inside my treasure heart island?Who?

Of Love and Death...

Ένα απόσπασμα από τα ρομαντικά μου διηγήματα.

Ανεκπλήρωτος Έρωτας

Βρισκόμαστε μόνοι μας σε αυτό το κρύο υπόγειο πάνω στο κρεβάτι του έρωτας μας για να ζήσουμε όσο προλαβαίνουμε την αγάπη μας. Ξέρω καλά πως ποτέ δεν θα μπορέσω να ζήσω την ζωή που μαζί ονειρευτήκαμε.Βλέπεις στη μοντέρνα εποχή μας οι οικογένειες αναζητούν τίτλους χωρίς νόημα και κοινωνική ανέλιξη σε μια υποκριτική και καθώς πρέπει χώρα. Αχ, γλυκιά μου γιατί να μην μπορούμε να φύγουμε μονάχοι μας από αυτόν τον θλιβερό τόπο; Μακάρι να βγάζαμε κι εμείς φτερά σαν τους γλάρους, σαν τα πουλιά και να πετάξουμε ελεύθεροι προς τα εκεί που η καρδιά μας ποθεί.
Σ’ αγαπώ και ξέρω πως κι εσύ μ’ αγαπάς. Παίρνω λοιπόν το θλιβερό καθήκον και την βαριά αυτή υποχρέωση να φύγω μακριά σου για να αναζητήσω τη μοίρα μου. Ελπίζω πως μια μέρα θα γυρίσω και θα μπορώ να σε έχω. Αν δεν γυρίσω απλά κάνε με μια όμορφη ζωγραφιά και κράτα με στο νου σου. Μια ανάμνηση που με τον καιρό γίνεται ένα όνειρο που δεν ξέρει κανείς αν αλήθεια ή ψέμα είναι. ....

Αντίο γλυκιά μου Ανζέλικα. Η καρδιά μου πάντα θα κατοικεί στο κορμί σου. Ακόμα ώρες ώρες όταν σε σκέφτομαι ριγώ σαν την πρώτη φορά που άγγιξα τρυφερά το κορμί σου και εσύ με γέμισες με φιλιά. Ποτέ δεν θα είμαι σπίτι. Σπίτι μου θα είναι η αγκαλιά σου.....

.. ..

Για πάντα δικός σου,....

Βίκτορ....

Νίκος Βασιλειάδης - 2008



Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος...


Μάταιη και μικρή φαντάζει η ζωή μας κάποιες φορές. Τέτοιες φορές μπορεί να δει κανείς καθαρά την αξία της αγάπης στη ζωή. Νόμιζα πως εγώ θα ήμουν αυτή που θα έφευγε πρώτη. Η μοίρα μου παίζει άσχημα παιχνίδια. Ποτέ πιο πριν δεν είχα συνειδητοποιήσει πιο έντονα τα πόσο πολύ σ’ αγαπώ. Επέζησα από μια ασθένεια που ελάχιστοι άνθρωποι θεραπεύονται. Όταν έμαθα πως είμαι άρρωστη έφυγα από κοντά σου θέλοντας να σε προστατέψω αλλά και γιατί ένιωθα τύψεις για την καλοσύνη σου που τόσο απερίσκεπτα πρόδωσα.

Δεν περίμενα ποτέ να με συγχωρέσεις. Κι όμως εσύ ήρθες με βρήκες έκατσες δίπλα μου τόσα βράδια να μου κρατάς το χέρι και να μου δίνεις κουράγιο. Με φρόντισες κι ας ήμουν δύστροπη. Μου φέρθηκες τόσο όμορφα και γλυκά. Ποτέ κανείς δεν μου έχει φερθεί έτσι. Κανείς. Έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις και όλα τα ήξερες από την αρχή. Αντί να φύγεις έμεινες. Δεν είχα καταλάβει τότε το τι κουράγιο χρειάζεται κάποιος για να νοιαστεί τόσο πολύ τον άλλο και να δεχτεί να γίνει αυτός που θα βοηθήσει τα λάθη να σβήσουν. Πόσο ανόητη ήμουν. Πόσο; ....

Τώρα εσύ έχεις φύγει και νιώθω πιο μόνη από ποτέ. Παράξενο, τότε αδιαφορούσα πολλές φορές για μας μα τώρα χρειάζομαι πιο πολύ από ποτέ να γυρίσω σπίτι και να είσαι εκεί και να με περιμένεις. Τώρα μου λείπουν πιο πολύ τα χάδια σου και τα γλυκά πολύ γλυκά σου φιλάκια. Αχ, αγάπη μου μακάρι να γύριζα το χρόνο πίσω για να δω ότι αυτό που μια ζωή αναζητούσα το είχα αλλά δεν το ήξερα. Συγχώρησε με. Αγάπη μου συγχώρησε με… ....



Νίκος Βασιλειάδης - 2008

Αυτό χρειάζομαι...

...cause I got too much life in my vains, going to waste.....

Η παραβολή του Surfer

Κάποτε ήταν δύο φίλοι που ζούσαν σε ένα ωραίο νησί στον ειρηνικό ωκεανό και έκαναν surfing.

Το άθλημα αυτό, ως γνωστό θέλει να δαμάσει κανείς τα κύματα και αν μείνει όρθιος πάνω σε αυτά. Και οι δύο ήταν άχρηστοι για πολύ καιρό δεν μπορούσαν να καταφέρουν την ισορροπία. Ο ένας δοκίμαζε ξανά και ξανά και κατάφερε να ισορροπεί. Ο δεύτερος δεν έμπαινε καν στον νερό απλά κοίταξε τα κύματα.

-Γιατί δεν μπαίνεις στο νερό?Για surfing δεν ήρθαμε?

-Ναι,απλά παρατηρώ τα κύματα για να καταλάβω πότε θα έρθει καλό κύμα.

-Μπα δεν θα το μάθεις αυτό ποτέ για δες τι έμαθα εγώ με τις προσπάθειές μου?

Όμως εκείνη την στιγμή αρπάζει ο πρώτος την σανίδα του και βουτάει.Έρχεται στην αρχή ένα μικρό κύμα και αυτός δυσκολεύεται λίγο αλλά μετά έρχεται ένα πολύ ωραίο μεγάλο κύμα και κάνει κάτι φοβερό.

Έτσι είναι και στη ζωή. Μπορεί κάποιος να δοκιμάζει με την επανάληψη και στο τέλος μαθαίνει κάτι, ενώ αυτός που ξοδεύει λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσει τα πράγματα και να μάθει να προβλέπει τα κύματα (γιατί πάντα εμφανίζοντα σημάδια ακόμα και πριν ξεσπάσει η βροχή) καταφέρνει κάτι παραπάνω γιατί ξέρει πως λειτουργεί το σύστημα. Έχει και την εσωτερική γνώση και μπορεί να την χρησιμοποιήσει. Άρα η ζωή είναι σαν τα κύματα πρέπει να μάθεις να τα προβλέπεις για να καταφέρεις μεγάλα και ωραία πράγματα.

Humanity

Γιατί είμαστε εδώ? Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας?Σε αυτά τα αιώνια ερωτήματα θα προσπαθήσω να κάνω μια μικρή ανάλυση για όσους ενδιαφέρονται να ακούσουν ακόμα μια άποψη στην αναζήτηση τους.

Κατ αρχήν ο "Άνθρωπος". Ένα ον με νοημοσύνη και αδυναμίες που ξέφυγε από την φύση και δημιούργησε πολιτισμούς....

Όπως κάθε οργανισμός έτσι και ο πλανήτης αποτελείτε από διάφορα μέρη. Οι οργανισμοί έχουν όργανα...κύτταρα νευρώνες και αγγεία. Όλα βοηθούν στην συντήρηση τους για κάποια διάστημα μιας και όλα τα όντα κάποτε δημιουργούνται και άλλοτε πεθαίνουν για να δημιουργηθούν νέες διατάξεις και αυτό συνεχίζεται επ' άπειρο. Μήπως ο άνθρωπος δεν φτιάχνει πόλεις σαν τα όργανα δεν φτιάχνει αρτηρίες σαν τους δρόμους ή ο ίδιος δεν ομαδοποιείτε? Πολιτισμικά, γεωγραφικά, φυλετικά και με άλλα χιλιάδες κριτήριά. Αλλά πάντα ο σκοπός είναι να ανήκει σε μια ομάδα και να δρα συντονισμένα. Λέξεις κλειδιά άρα ομαδοποίηση & συντονισμός.

Έχετε σκεφτεί ποτέ την εξέλιξή της ζωής ή την διαδικασία δημιουργίας του σύμπαντος?Όχι?

Φανταστείτε λοιπόν την πρώτη ύλη που κάτω από κάποιες συνθήκες μπόρεσε να ελέγξει τον εαυτό της και να γίνει ένας μονοκύτταρος οργανισμός...αυτό το χαζό ον που κόπηκε σε 2 και πέθανε δημιουργώντας όλη την αλυσίδα των γεγονότων που μας έφερε στο σήμερα...να μιλάμε μέσα από ηλεκτρικά κυκλώματα και σήματα που διερμηνεύονται από τους υπολογιστές και φαίνονται σε οθόνες! Ούτε στα πιο τρελά όνειρα της η αμοιβάδα δεν είδε κάτι τέτοιο ποτέ!Αλλά δεν είμαστε και σίγουροι ότι οι αμοιβάδες δεν ονειρεύονται...Αλλά ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας.Ο μονοκύτταρος έγινε πολυκύτταρος, ο πολυκύτταρος πρωτόζωο, το πρωτόζωο, ψάρι και φυτό, και τα 2 βγήκαν στην στεριά και έγιναν ζώα και φυτά, τα ζώα σαρκοφάγα και φυτοφάγα και έτσι μετά από κάτι εκατομμύρια χρόνια μιας κάποιας εξέλιξης η αυτού μεγάλιωτης που ονομάζεται άνθρωπος έσκασε μύτη....

Έτσι κάπως έγινε και με το σύμπαν.Έγινε ένα μπαμ το μπαμ έκανε κάτι σύννεφα, τα σύννεφα δημιούργησαν βαρύτητα, η βαρύτητα πλανήτες και ούτω καθ εξής. Αυτό έγινε πριν δημιουργηθεί ζωή από την ύλη.

Πάντως είμαι σίγουρος ότι όπως υπάρχουν τα κουαρκ που είναι πιο μικρά από το άτομο και τα κβάντα σε διαστημικό επίπεδο πρέπει να υπάρχουν και μεγαλύτερα και μικρότερα πράγματα.Απλά είμαστε χαζοί και τα ψάχνουμε άσχετα που δεν θα μπορούμε να τα χειριστούμε ποτέ γιατί θα παραείναι μεγάλα ή θα παραείναι μικρά.Ήδη και τα μόρια και το ηλιακό μας σύστημα είναι σχεδόν αόρατα με τα ματάκια μας. Και είμαστε αμελητέοι γι αυτές τις οντότητες.

Άρα καλά είμαστε στον πλανήτη μας με τις επιστήμες μας και τις ανακαλύψεις μας με τις θρησκείες τις ίντριγκες και τα πολιτικά μας. Πού αλλού θα βρεις καλύτερα!

Πάντως πέρα από την πλάκα πιστεύω ότι απλά είμαστε ένα βήμα σε αυτή την εξέλιξη. Και όπως ο μονοκύτταρος οργανισμός έγινε πολυκύτταρος έτσι και η άνθρωποι προσπαθούν να δημιουργήσουν με διάφορους τρόπους την αμέσως επόμενη οντότητα δηλαδή πολιτισμούς. Πολιτισμούς έχουμε από την αρχαιότητα τις ιστορίας μας είτε διαθέταμε λίγα είτε πολλά μέσα. Αναπτύσσουμε ραγδαία την επικοινωνία έχουμε θεσπίσει παγκόσμια γλώσσα. Μπορεί η Βαβέλ να είναι ένα παραμύθι αλλά πιστεύω πως και αυτή θα την χτίσουμε μέσα από το internet και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Θα έρθουν ίσως γεγονότα που θα μας δέσουν σαν ανθρωπότητα περισσότερο και αυτά θα είναι εξωτερικά. Όταν θα σοκαριστούμε επειδή μπορεί το ανθρώπινο είδος μπορεί να αφανιστεί τότε θα αγαπήσουμε περισσότερο πραγματικά τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Έχουν γίνει πειράματα και έχουμε παρατηρήσει ότι και ο άνθρωπος αλλά και τα ζώα δεν αντέχουν την μοναξιά για πολύ καιρό. Τρελαίνονται ή μελαγχολούν και στο τέλος όλα πεθαίνουν. Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι είμαστε δεμένοι σε ένα αόρατο δίκτυο και αλληλεπιδράμε περισσότερο ο ένας με τον άλλο απ'ότι μπορούμε συνειδητά να αντιληφθούμε. Οπότε η μοίρα μας δεν είναι ακριβώς στα χέρια μας....

Και τι εννοώ. Αν δεν είχαμε τον κύκλο νύχτας μέρας δεν θα είχαμε τις δραστηριότητες που έχουμε. Αν δεν είχαμε ήλιο δεν θα είχαμε και φυτά άρα τροφή και οξυγόνο. Η σελήνη προκαλεί την παλίρροια η παλίρροια είναι αλλαγή στην στάθμη του νερού. Είμαστε νερό κατά 70-80%. Φυσικά και επηρεαζόμαστε οπότε από τους πλανήτες γύρω μας.

Λέμε "Είμαστε ότι τρώμε" άρα και τα μικρά πράγματα τα στοιχεία των τροφών συνθέτουν το σώμα μας και ανάλογα με το πως το δομούμε έχουμε πολλές φορές και ανάλογη ψυχολογία.

Τέλος, Μικρόκοσμος και Μακρόκοσμος μας επηρεάζουν. Είμαστε στην μέση της κλίμακας και δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε σε άλλους πλανήτες(ή μήπως χρειάζεται για να είναι το επόμενο επίπεδο στις έμβιες οντότητες?Εξάπλωση του πολιτισμού στο σύμπαν!). Άρα ο στόχος μας είναι να επιβιώσουμε να διαιωνιστούμε και να δημιουργήσουμε πολιτισμός και να βρούμε επιτέλους μια ισορροπία στη σχέση μας με την φύση. Αγωνιζόμαστε για δικαιώματα στη ζωή,στην στέγαση , στη χαρά, στην ελευθερία ....υλικά και άυλα. Όλα χρήσιμα. Αλλά όλα μας οδηγούν στον δρόμο της κοινωνίας - οργανισμού.

Είμαστε απλά τα κύτταρα του ανθρώπινου πολιτισμού..... :)

Αξίες - Μέρος Α'

"The cynic knows the price of everything and the value of nothing." - Oscar Wilde

Πάει καιρός που οι σκέψεις μου τριγυρνάνε σε αυτό που ορίζουμε ώς ηθηκό και νόμιμο.Κάποιοι κανόνες δηλαδή για να ζούμε "αρμονικά" & καλύτερα....

Ας σας πω απόψε καλύτερα μια ιστορία που ξεκινάει από τότε που ο άνθρωπος ακόμα μάθαινε να χρησιμοποιεί την φωτιά.Ο πρώτος άνθρωπος μεχρι να μάθει τι είναι αυτό το μαγικό πράγμα άπλωσε τα χεράκια του και τα έκαψε.Δεύτερη αντίδραση.Δοκίμασε να δει τι άλλο καίγεται.Κοινώς πειραματίστηκε.Πάω ένα στοίχημα ότι καθε άνθρωπος σε αυτή την γη έχει κάψει το χέρι του είτε σε καμιά κουζίνα ή έστω την γλώσσα του απο φαγητό.Κάποιοι έχουν καεί περισσότερο και κάποιοι ελάχιστα.Αυτό συμβαίνει και στις ζωές μας κάποιοι δοκιμάζουν πολλά κάποιοι λιγότερα.Είναι κομμάτι της προσωπικής μας αναζήτησης στο να βρούμε τον εαυτό μας.

Άρα 1 το κρατούμενο πειραματισμοί που μας κάνουν ζημιά μικρή ή μεγάλη.

Ας συνεχίσουμε την περιπλάνηση και ας πάμε στην αρχαία Ρώμη όταν ο Χριστιανισμός πλέον είχε αρχίσει να επεκτείνεται.Πολλοί πιστεύουν ότι η εξάπληση ήταν ύπουλη ή ότι καταπίεσε κόσμο.Θα σας πω κάτι διαφορετικό.Ήταν καιρός για αλλαγή.Όταν έχεις πια βαρεθεί τα όργια και τις αρένες και τα λουκούλια γεύματα και τις υπερβολές και όταν έχει χάσει την πλάκα του το όλο θέμα χρειάζεσαι κάτι να σε επαναφέρει.Ε λοιπόν αυτή η επαναφορά έγινε με τον χριστιανισμό που έφερε αξίες ξανά στην ζωή των ανθρώπων.Και με τον ίδιο τρόπο αυτές οι αξίες θα φθαρούν επίσης για να έρθουν άλλες.Είναι η αναζήτηση της ισορροπίας μέσα από της αντιθέσεις και τις αντιδράσεις.Η χωρίς όρια ελευθερία είτε σεξουαλική είτε οτιδήποτε δημιουργεί τον συντηρητισμό και ο συντηριτισμός διατηρεί την φλώγα της αναζήτησης για απελευθέρωση.

Άρα 2 κρατούμενο τα αντίθετα είναι χρήσιμα και η αντιπαράθεση τους φυσική και επικοδομητική.

Πολλές φορές βλέπω ανθρώπους να κρίνουν τον άλλο γιατί είναι "αδερφή" ή έχει παράξενα γούστα ή κάποιον που είναι πολύ συντηριτικός ή της "Εκκλησίας".Κατα βάθος αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι ο ένας δίνει τροφή στον άλλο.Ο ένας καθορίζει τον άλλο.Είναι βασικός ετεροπροσδιορισμός.Μπορούμε να κρίνουμε και να επιλέξουμε μετά από αναζήτηση και σκέψη και φυσικά εμπειρίες.Όλα είναι χρήσιμα στη φύση.Από αυτά που πετάς κάποιος μπορεί να τα φαέι.Σκεφτείτε οτι τρώμε καρπούς που αλλιώς θα πέσουν από κάποιο δέντρο και θα σαπήσουν.Και τα νεκρά μας κύτταρα σε ένα άλλο επίπεδο τρώγονται από μικροοργανισμούς.Οπότε κάτι μας τρέφει και από εμάς τρέφεται κάτι.Αυτό που γύνεται υλικά μπορεί επίσης να είναι και πνευματικό.

Τελικό συμπέρασμα.Η αποδοχή.Δεν χρειάζονται για κάποιους ανθρώπους τρομεροί πειραματισμοί για να μάθουν τι θέλουν και τι είναι.Όπως και δεν χρειάζεται να φοβόμαστε και να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο για το τι είναι ή δεν είναι.Καλύτερα να σεβαστούμε τους εαυτούς μας και ας ασχοληθούμε με κάτι άλλο.Στο κάτω κάτω είμαστε το ίδιο.Είτε το δούμε από την μια οπτική είτε από την άλλη.

Υ.Γ:Η αιτία για αυτό το μάλλον αλλόκοτο για τα δικά μου δεδομένα κείμενο είναι ότι υπήρξα με ανθρώπους που δεν έχουν το ίδιο σύστημα αξιών με μένα δηλαδή κάποιος όντως μπορεί να την βρίσκει και με το να είναι δυστυχησμένος ή δεν μπορεί με τίποτα να είναι πιστός σε μια σχέση.Αλλά σκέφτομαι ότι όσο και αν δεν μ΄αρεσουν όλα αυτά,όσο και αν με πλήγωσαν πράγματα είναι τα ίδια αυτά που με κάνουν να ξέρω τις δικές μου αξίες και τα πράγματα που θέλω εγώ.Με κάνουν να ξέρω το "γιατί" των πράξεων μου.