Λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι σε διάφορες φάσεις της ζωής τους αναρωτιούνται και στοχάζονται πάνω στον θάνατο ή σε παρόμοια θέματα απώλειας.Προσωπικά μετά από καιρό κατάφερα να συμβιβαστώ με αυτό το θέμα και να το βλέπω με θετική οπτική ώστε να μην με ανησυχεί ή να με τρομάζει.Όμως τις τελευταίες μέρες νιώθω παράξενα.Όλα είναι καλά στην ζωή μου δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο πεθαίνω.Παράξενο?Είναι σαν μια χαζή διαίσθηση ριζωμένη μέσ' την καρδιά μου και δεν ξέρω τι να κάνω.Ίσως είναι άλλος ένας παράξενος μηχανισμός της φύσης, ίσως είναι το ερέθισμα ή ένα κίνητρο να βρω ζωντάνια ξανά μιας και άρχισα να την χάνω λόγο ρουτίνας και μιας δόσης μοναξιάς εδώ και κάποιο καιρό στην ζωή μου.Έχω φίλους και πάρα πολλούς γνωστούς αλλά πολλές φορές νιώθω ότι κάτι λείπει.Ακόμα και στα μαγαζιά ώρες ώρες νιώθω ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι κάπου αλλού.Αλλά τέλος πάντων ας επιστρέψω στο κύριο θέμα, θάνατος.
Είχα διαβάσει κάποτε ότι οι άνθρωποι ακόμα και ζωντανοί μπορούν να είναι νεκροί μέσα τους όταν παύουν να νιώθουν, να αγαπούν και να ερωτεύονται.Οπότε λοιπόν ο ψυχικός θάνατος έρχεται πάντα πριν τον φυσικό.Δεν πιστεύω ότι έχω πάθει κάτι τόσο έντονο αλλά είναι σαν αρρώστια όλο αυτό.Να ξέρεις ότι είσαι καλά αλλά κάπου μέσα σου κάτι να κατατρώει την ενέργεια σου και να είσαι μουντός σαν τον καιρό και χειρότερα.Παράξενα πράγματα αυτοί οι άνθρωποι τελικά.
2 σχόλια:
πραγματι ειναι πολλοι με πεθαμενη ψυχη, αλλα πιστευω νικο οτι εσυ απεχεις πολυ απο αυτο. οσο κι αν σκεφτομαστε το θανατο δεν πιστευω οτι ειναι μια ιδεα που μπορουμε να συμβιβαστουμε τελειως γιατι παραμενει αγνωστο.
Ναι είναι παράξενο όλο αυτό σαν θέμα.Αλλά πραγματικά νιώθω πολύ παράξενα εδώ και μερικές μέρες και δεν μπορώ να εκφράσω εντελώς ξεκάθαρα τις σκέψεις μου γιατί φοβάμαι ότι θα χάσουν την ουσία και την ένταση τους.
Δημοσίευση σχολίου