Γκόθικ

Μια νύχτα με φεγγάρι που το σκοτάδι είναι βαρύ
θα γύρω το κεφάλι μου τα μάτια μου θα κλείσω
και ότι είχε πια αξία στη γη θα παρατήσω

Μαύροι Άγγελοι θα σαβανώσουν το κορμί μου
ένα κουφάρι άλλοτε της νιότης μου καμάρι
τώρα πια ένα υποφερτό τίποτα...

Καθώς η ψυχή μου θα πετά πίσω μου θα αφήσω μια ματιά
ένα δάκρυ θλιβερό γι' αυτούς που αγάπησα και γι' αυτούς που αγαπώ
σε όσους είχα ακόμα κάτι να τους πω

Πέτρινοι Άγγελοι το μνήμα μου θα φρουρούν
να φοβίζουν τις νύχτες αυτούς που θα τολμούν
την γαλήνη να μου κλέβουν

Και κάπως έτσι τις αιωνιότητας η χώρα μοιάζει
μα μην είσαι αφελής μην σε τρομάζει
δεν έχεις ότι είχες δεν πειράζει

Ας ειν' ο θάνατος γλυκός μονάχα γι αυτούς που ζήσαν
για τους άλλους είναι απλά μια τιμωρία κερδίσαν