Αλμύρα έπιασε ο νους μας πια
με τα ταξίδια μας τα άσκοπα,τα αδειανά
που φύγαμε μικροί για να γλυτώσουμε
από την χίμαιρα της απατηλής πραγματικότητας
μια διαστρέβλωση στον χρόνο ήμασταν
ένα χνούδι,ένα κόκκος άμμου, μια νιφάδα χιονιού
που αργά χάνει την ίδια της την ύπαρξη
κι αυτός ο χρόνος...δολοφόνος ύπουλος
υπομονετικός και αργός
σαδιστικός ο τρόπος του
μα και λυτρωτικός
Το φως εδώ είναι εκτυφλωτικό
να μην βλέπω πια ότι πονώ
κάτω από το ανάποδο βουνό
που μας καλεί για πάντα μέσα του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου