Οι άνθρωποι είναι χωνιά. Διαφορετικού διαμετρήματος και πεταμένα μέσα στο ποτάμι της ζωής. Όπως το χωνί φιλτράρει υλικά φερμένα έτσι κι ο άνθρωπος φιλτράρει τις εμπειρίες και τα ερεθίσματα που η ζωή του δίνει. Ανάλογα με το χωνί ανάλογη και η ποσότητα από το νερό που περνά και ανάλογα με την ποιότητα του φίλτρου του ο κάθε άνθρωπος κρατά ότι χρειάζεται. Τα υπόλοιπα περνούν. Βέβαια πάντα υπάρχει νερό σε αυτό το ποτάμι που δεν θα περάσει ποτέ μέσα από το προσωπικό μας χωνί.
Οπότε τι επιλογές έχουμε εμείς οι άνθρωποι? Να μείνουμε ίδιοι, ακίνητα χωνιά στο ίδιο σημείο? Να κυλήσουμε μαζί με το νερό άρα και να αλλάξουμε λίγο νερά και παραστάσεις? Μήπως όμως το ποτάμι είναι πάντα το ίδιο απλά όταν βρέχει φέρνει περισσότερα υλικά? Κι αν βγούμε στην θάλασσα? Με τόσα πολλά ρεύματα και τόση απεραντοσύνη τι θα πρέπει να κάνουμε τότε? Να αλλάξουμε το διαμέτρημα μας για να προσαρμοστούμε? Ή απλά να βουλιάξουμε σε βαθύτερα ρεύματα? Ποιος ξέρει?
Πάντως μόνο ένα είναι σίγουρο ότι η ζωή κυλά και δεν περιμένει.
1 σχόλιο:
πρεπει να μου την ειχες πει και απο κοντα αυτην την παρομοιωση με χωνι, παντως πολυ ευστοχη.
Δημοσίευση σχολίου