Of Love and Death...

Ένα απόσπασμα από τα ρομαντικά μου διηγήματα.

Ανεκπλήρωτος Έρωτας

Βρισκόμαστε μόνοι μας σε αυτό το κρύο υπόγειο πάνω στο κρεβάτι του έρωτας μας για να ζήσουμε όσο προλαβαίνουμε την αγάπη μας. Ξέρω καλά πως ποτέ δεν θα μπορέσω να ζήσω την ζωή που μαζί ονειρευτήκαμε.Βλέπεις στη μοντέρνα εποχή μας οι οικογένειες αναζητούν τίτλους χωρίς νόημα και κοινωνική ανέλιξη σε μια υποκριτική και καθώς πρέπει χώρα. Αχ, γλυκιά μου γιατί να μην μπορούμε να φύγουμε μονάχοι μας από αυτόν τον θλιβερό τόπο; Μακάρι να βγάζαμε κι εμείς φτερά σαν τους γλάρους, σαν τα πουλιά και να πετάξουμε ελεύθεροι προς τα εκεί που η καρδιά μας ποθεί.
Σ’ αγαπώ και ξέρω πως κι εσύ μ’ αγαπάς. Παίρνω λοιπόν το θλιβερό καθήκον και την βαριά αυτή υποχρέωση να φύγω μακριά σου για να αναζητήσω τη μοίρα μου. Ελπίζω πως μια μέρα θα γυρίσω και θα μπορώ να σε έχω. Αν δεν γυρίσω απλά κάνε με μια όμορφη ζωγραφιά και κράτα με στο νου σου. Μια ανάμνηση που με τον καιρό γίνεται ένα όνειρο που δεν ξέρει κανείς αν αλήθεια ή ψέμα είναι. ....

Αντίο γλυκιά μου Ανζέλικα. Η καρδιά μου πάντα θα κατοικεί στο κορμί σου. Ακόμα ώρες ώρες όταν σε σκέφτομαι ριγώ σαν την πρώτη φορά που άγγιξα τρυφερά το κορμί σου και εσύ με γέμισες με φιλιά. Ποτέ δεν θα είμαι σπίτι. Σπίτι μου θα είναι η αγκαλιά σου.....

.. ..

Για πάντα δικός σου,....

Βίκτορ....

Νίκος Βασιλειάδης - 2008



Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος...


Μάταιη και μικρή φαντάζει η ζωή μας κάποιες φορές. Τέτοιες φορές μπορεί να δει κανείς καθαρά την αξία της αγάπης στη ζωή. Νόμιζα πως εγώ θα ήμουν αυτή που θα έφευγε πρώτη. Η μοίρα μου παίζει άσχημα παιχνίδια. Ποτέ πιο πριν δεν είχα συνειδητοποιήσει πιο έντονα τα πόσο πολύ σ’ αγαπώ. Επέζησα από μια ασθένεια που ελάχιστοι άνθρωποι θεραπεύονται. Όταν έμαθα πως είμαι άρρωστη έφυγα από κοντά σου θέλοντας να σε προστατέψω αλλά και γιατί ένιωθα τύψεις για την καλοσύνη σου που τόσο απερίσκεπτα πρόδωσα.

Δεν περίμενα ποτέ να με συγχωρέσεις. Κι όμως εσύ ήρθες με βρήκες έκατσες δίπλα μου τόσα βράδια να μου κρατάς το χέρι και να μου δίνεις κουράγιο. Με φρόντισες κι ας ήμουν δύστροπη. Μου φέρθηκες τόσο όμορφα και γλυκά. Ποτέ κανείς δεν μου έχει φερθεί έτσι. Κανείς. Έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις και όλα τα ήξερες από την αρχή. Αντί να φύγεις έμεινες. Δεν είχα καταλάβει τότε το τι κουράγιο χρειάζεται κάποιος για να νοιαστεί τόσο πολύ τον άλλο και να δεχτεί να γίνει αυτός που θα βοηθήσει τα λάθη να σβήσουν. Πόσο ανόητη ήμουν. Πόσο; ....

Τώρα εσύ έχεις φύγει και νιώθω πιο μόνη από ποτέ. Παράξενο, τότε αδιαφορούσα πολλές φορές για μας μα τώρα χρειάζομαι πιο πολύ από ποτέ να γυρίσω σπίτι και να είσαι εκεί και να με περιμένεις. Τώρα μου λείπουν πιο πολύ τα χάδια σου και τα γλυκά πολύ γλυκά σου φιλάκια. Αχ, αγάπη μου μακάρι να γύριζα το χρόνο πίσω για να δω ότι αυτό που μια ζωή αναζητούσα το είχα αλλά δεν το ήξερα. Συγχώρησε με. Αγάπη μου συγχώρησε με… ....



Νίκος Βασιλειάδης - 2008