Το άθλημα αυτό, ως γνωστό θέλει να δαμάσει κανείς τα κύματα και αν μείνει όρθιος πάνω σε αυτά. Και οι δύο ήταν άχρηστοι για πολύ καιρό δεν μπορούσαν να καταφέρουν την ισορροπία. Ο ένας δοκίμαζε ξανά και ξανά και κατάφερε να ισορροπεί. Ο δεύτερος δεν έμπαινε καν στον νερό απλά κοίταξε τα κύματα.
-Γιατί δεν μπαίνεις στο νερό?Για surfing δεν ήρθαμε?
-Ναι,απλά παρατηρώ τα κύματα για να καταλάβω πότε θα έρθει καλό κύμα.
-Μπα δεν θα το μάθεις αυτό ποτέ για δες τι έμαθα εγώ με τις προσπάθειές μου?
Όμως εκείνη την στιγμή αρπάζει ο πρώτος την σανίδα του και βουτάει.Έρχεται στην αρχή ένα μικρό κύμα και αυτός δυσκολεύεται λίγο αλλά μετά έρχεται ένα πολύ ωραίο μεγάλο κύμα και κάνει κάτι φοβερό.
Έτσι είναι και στη ζωή. Μπορεί κάποιος να δοκιμάζει με την επανάληψη και στο τέλος μαθαίνει κάτι, ενώ αυτός που ξοδεύει λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσει τα πράγματα και να μάθει να προβλέπει τα κύματα (γιατί πάντα εμφανίζοντα σημάδια ακόμα και πριν ξεσπάσει η βροχή) καταφέρνει κάτι παραπάνω γιατί ξέρει πως λειτουργεί το σύστημα. Έχει και την εσωτερική γνώση και μπορεί να την χρησιμοποιήσει. Άρα η ζωή είναι σαν τα κύματα πρέπει να μάθεις να τα προβλέπεις για να καταφέρεις μεγάλα και ωραία πράγματα.
2 σχόλια:
Πολύ σωστό.Μου θυμίζει την ιστορία με τον Μιχαήλ Άγγελο και το Άγαλμα του Δαβίδ.Για αρκετό καιρό ο Καλλιτέχνης κοιτούσε ένα κομμάτι μάρμαρο καθημερινά.Απλά το κοιτούσε.Δεν μιλούσε,ούτε έκανε τίποτα άλλο.Όταν κάποιος τον ρώτησε "τι κάνεις?" ο Μιχαήλ Άγγελος χαμογέλασε και του είπε "Δουλεύω".Αυτό το κομμάτι μάρμαρο μετά από καιρό έγινε το Άγαλμα του Δαβίδ..
Ωραίος παραλληλισμός! :)
Δημοσίευση σχολίου