When Dreams die and colors fade away...

Αδειανά τα δωμάτια της καρδιάς για καιρό
δεν μπαίνουν πια ηλιαχτίδες...

και η αίσθηση της μοναξιάς όλο και θεριεύει
η αναζήτηση της ευτυχίας μοιάζει μια ματαιότητα
κι εγώ είμαι πάλι εδώ άλλο ένα βράδυ να θρηνήσω
την χαμένη ικανότητα του να αγαπάς και να αγαπιέσαι
έχω σβήσει πολλές δημοσιεύσεις που δεν έγιναν ποτέ
όπως τα ποιήματα που έκαψα κάποτε...

Κενότητα...άσπρη σαν το χαρτί ενός άγραφου βιβλίου
που όσες φορές κι αν δοκιμάζεις να γράψεις πάλι
άγραφο μένει

Μισώ την λογική αυτή την ψυχρή και υπολογιστική
που έχει κάνει κατάληψη στο μυαλό μου και κυβερνά
θέλω μια επανάσταση!
Ένα βίαιο ξέσπασμα συναισθημάτων να σάρωση το κορμί
όπως άλλοτε και της δόξας η μανία να γίνει αγάπη τρυφερή

Νιώθω ότι γράφω σαν αναπτήρας.Τη μια βγάζω φλόγα την άλλη σπίθες ή τίποτα.Σαν μπουκωμένη μηχανή αυτοκινήτου που χρειάζεται συντήρηση.Δεν γράφω άλλο...αν και το θέλω σήμερα δεν μου βγαίνει.Αν και το χρειάζομαι η μούσα δεν μου κάνει την χάρη και δέσμιο με πετά στα κάτεργα για άλλη...μια...φορά...