Δόμηση

Ένας άνθρωπος κάποτε βρέθηκε μόνος τους στις ερημιές.Και σαν έφτασε η νύχτα προσπάθησε να βρει κατάλυμα αλλά δεν μπόρεσε οπότε έμεινε ξύπνιος μέχρι το πρωί.Δεν ξεκουράστηκε όσο έπρεπε.Είπε ο άνθρωπος από μέσα του ευτυχώς που έζησα και δεν αρρώστησα καν,αλλά πρέπει να βρω υλικά να φτιάξω ένα σπίτι.Έτσι μάζεψε ξύλα και με όση δύναμη του απόμεινε έχτισε ένα μικρό στέγαστρο ίσα ίσα για να μην βρεχόταν αν βρέξει και για να μην τον πιάνει ο αέρας.Ο άνθρωπος αυτός ευτυχώς ήταν προνοητικός γιατί αλλιώς θα έπρεπε να βραχεί από τη βροχή και τότε να σκεφτεί ότι αυτό μπορεί να επηρέαζε την υγεία του.Την άλλη μέρα ο άνθρωπος σκέφτηκε ότι εφόσον έφτιαξε αυτό το μικρό κατάλυμα θα έπρεπε να φτιάξει κάτι που θα του επέτρεπε να κινείτε περισσότερο.Οπότε έχτισε μέσα σε κάποιες μέρες μια καλύβα δίπλα στο αρχικό προστατευτικό του γιατί χρειάστηκε μέρες να τελειώσει την κατασκευή του.Μετακινήθηκε στην καλύβα όταν αυτή ετοιμάστηκε και από τότε που βολεύτηκε έγινε απρόσεχτος σε ότι βελτίωση έκανε.Οπότε μια μέρα η καλύβα έπεσε και τον πλάκωσε και όλα μηδενίστηκαν.

Έτσι ακριβώς είναι και ο κόσμος.Χρειάζεται σταδιακό σχεδιασμό και ομαλή μετάβαση από το τίποτα στο κάτι.Αλλιώς ότι γίνεται είναι μια προχειροδουλειά η οποία μια μέρα θα μας πλακώσει.Και άντε πάλι απ'την αρχή.