Κάποιοι είναι Ποιητες και καποιοι Πολεμιστες... Η Γυναίκα ψάχνει και τα δυο... Ενα σκληρό πολεμιστή με ευαίσθητη ψυχη αν θες...
Έναν που θα πολεμήσει μέχρι τελικής πτώσης για να την προστατέψει και έναν που θα τη στείλει στα ουράνια με λέξεις πλεγμένες σαν απο Αγγέλους.. Καθε Ποιητής ειναι Πολεμιστής και καθε Πολεμιστής ειναι Ποιητής. Το μόνο που εχει σημασια ειναι πως το βλέπει Αυτή... Οι άθλοι του Πολεμιστή είναι ποιήματα... Το ότι απαρνείται τη σωματική του ακεραιότητα για Αυτήν είναι ποίημα αυταπάρνησης και ωδή στην αγάπη από μόνο του... Η ζωη του Πολεμιστή είναι ένα άγραφο ζωντανό ποίημα που ο ίδιος "γράφει" με τις πράξεις του.. Ο Ποιητής είναι ο γενναίος Πολεμιστής με όπλο του την πένα... Γράφει τον πόνο και τη χαρά της ζωής... Πολεμά για την Αγάπη και τον Έρωτα... Δεν ενδίδει ποτέ στη μιζέρια της ζωης... Οσες φορές και αν πέσει θα σηκωθεί πιο δυνατός για να Την υμνήσει... Σε κάθε Ποιητή υπάρχει ένας Πολεμιστής και σε κάθε Πολεμιστή υπάρχει ένας Ποιητής... Όλοι τους χρειάζονται, όμως, μέσα τους θάρρος για να κρατάν στα χέρια τους την καρδιά της Γυναίκας... Είτε είναι τα τραχία, από τις μάχες, χέρια του Πολεμιστή είτε είναι τα ακούραστα δημιουργικά χέρια του Ποιητή...
~ Άψυχος ~
1 σχόλιο:
Ροή, ζωή και πάμε
Πάνω που νόμιζα πως ήμουν ποιητής ό,τι ποιούσα ήταν εσύ. Κάθε εγώ είχε μέσα του και εσένα. Σαν να ρίζωσες στη πόρτα της καρδιάς μου. Έμεινε οι πόρτα ορθάνοιχτη να αγναντεύω τις παράλληλες ζωές μας. Θα βρεθούμε για να χωρίσουμε και θα χωρίσουμε να βρεθούμε. Κι αν δε βρεθούμε; Κι αν δε χωρίσουμε; Κι αν είσαι εγώ; Φτάνει που μου δείξες να έχω ανοιχτή τη καρδιά μου. Και είναι ξέρεις η αρχή. Τώρα πια αγαπώ το θρόισμα των φύλλων και αγαπώ εσένα. Αγαπώ τη νύχτα με τη σιωπή των λέξεων και αγαπώ εσένα. Εσένα που νόμιζες πως είσαι μόνος, μα είμαστε χιλιάδες. Όλοι μαζί, ελεύθεροι και ένα. Ένα με τα αστέρια, με τους ποταμούς και τις ελπίδες για αλλαγή. Σ' αγαπώ όσο ο ήλιος τα πλάσματα που θρέφει. Καλημέρα ανανέωση, καληνύχτα ανοχή.
Δημοσίευση σχολίου