Απρίλιος

Μια μνήμη πικρή ακόμα κρατώ σαν κατάρα μακρινή κρατώ
τον Απρίλη πάντα με θλίψη να βλέπω και να θρηνώ...
για ότι έχασα μα και για ότι θα δω
θα υποφέρω μα δεν θα μιλώ
για ώρες άσκημες για ώρες θαρρώ
πώς έχασα τον δρόμο μου τον δρόμο που πατώ
για να βρω ελπίδα για να βρω σκοπό
να χαράξω πορεία να πω σε μισώ

να αλλάξω τους δείκτες σε ρολόι παλιό
να γυρίσω να αλλάξω και να γράψω σ' αγαπώ.
Οι λέξεις χαθήκαν οι πράξεις αργούν
οι σκέψεις με βρίκαν και με λιθοβολούν.

Καράβια αρμενίζουν τις νύχτες και ζούν
παλιές συνήθεις τώρα αναπολούν
ζητούν αγάπη ζητούν το γιατί
γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο χαζοί

και η αγάπη μια λέξη είναι κι αυτή
που μόνο πλέον προφέρουν μόνο οι δειλοί
κάτι έχουν δοκιμάσει
κάτι ξέρουν κι αυτοί...

σε δωμάτια αδειανά θα γευτούμε μαζί
την στάχτη και την οργή
απ' όσα μας έκλεψαν αυτοί
και η συμμαχία μας θα είναι ιερή
μια ελεύθερη κραυγή υπερβολικά λυτρωτική

και κάπως έτσι μας βρίσκει η αυγή
να πολεμάμε να αποκτήσουμε ότι ποθήσαμε
ότι μας άξιζε και ότι θα 'ρθεί
είναι αργά... καληνύχτα ξανά...