Το κλείσιμο ενός κεφαλαίου

Έρχονται πάντα στιγμές και καιροί που οι καταστάσεις ωριμάζουν και κάτι μας ωθεί στο να κλείσουμε εκκρεμότητες και κύκλους. Έτσι έφτασε άλλος ένας χειμώνας για να ταχτοποιηθούν πράγματα. Εγκατέλειψα παλιές δραστηριότητες που ήταν ωραίες και δημιουργικές αλλά που κάποια άτομα φρόντισαν να μεταφέρουν την δική τους ανασφάλεια και φθορά μέσα σε όλο αυτό. Και κάπως έτσι κι αυτές οι οντότητες αρρωσταίνουν και πιθανώς πεθαίνουν. Οντότητες και ομάδες ανθρώπων που κλείνονται και δεν αντιδρούν σαν ζωντανοί οργανισμοί πεθαίνουν κι αυτές. Χειμώνας...και μετά Άνοιξη ο καιρός της ανανέωσης. Όλα τα εμπόδια μακάρι να είναι χρήσιμες εμπειρίες για όλους. Γιατί απ' ότι φαίνεται όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι σε αξιώματα και ηλικία τόσο τους παρασέρνει η αλαζονεία και νομίζουν ότι το σύμπαν είναι κι αυτό δικό τους. Το αγόρασαν χτες με τα λεφτά τους που κάθε μέρα χάνουν αξία. Το αγόρασαν με αέρα και ψευδαίσθηση. Χα! Κι εγώ θα γελάω στους αιώνες για τις γκάφες σας γιατί το πνεύμα μου δεν είναι πια δικό μου παρά ένα μικρό και ταπεινό κομμάτι του κοσμικό συνόλου. Και θα γελάω και θα γλεντάω καθώς η ζωή κάθε μέρα χαρωπά θα με γερνά και θα ρέω στον φυσικό μου κύκλο υλοποιώντας την ισορροπία. Μια ισορροπία μεταξύ πάντων των πραγμάτων. Κανείς δεν ξέρει και λίγοι μονάχα μπορούν να καταλάβουν τους κύκλους της ζωής. Αλλά ευτυχώς εγώ φίλοι μου την απάντηση την βρήκα. Αλλά δεν έχει νόημα να σας την πω γιατί υπάρχει μια τέτοια για τον καθένα μας. Και θα υπάρχει εκεί και θα μας περιμένει μέχρι και αν ποτέ την βρούμε.