Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Μια ιστορία του Ζεν

Ο Αυτοκράτορας της Κίνας είπε σ' ένα Δάσκαλο του Ζεν: "Θα ήθελα να ζωγραφίσεις κάτι πάνω στον τοίχο του παλατιού μου, εκεί όπου κάθομαι για διαλογισμό. Έχω ένα μικρό ναό και θα ήθελα να ζωγραφίσεις κάτι πάνω στον τοίχο."

Ο Δάσκαλος είπε, "Εντάξει, θα το κάνω αυτό, αλλά μπορεί να πάρει ένα χρόνο, ή δύο-τρία χρόνια. Κανείς δεν ξέρει - γιατί ζωγραφίζω μόνον όταν ζωγραφίζει Εκείνος μέσα από μένα. Καμιά φορά συμβαίνει αυτό, καμιά φορά δεν συμβαίνει. Είμαι απλώς το όχημα."

Ο Αυτοκράτορας είπε, "Με την ησυχία σου." 

Μετά από τρία χρόνια, ο πίνακας τελείωσε. Ο Δάσκαλος είχε ζωγραφίσει, πάνω σε όλους τους τοίχους του ναού, όμορφα βουνά, ποτάμια, πηγές, συντριβάνια. Κι είχε πει στον Αυτοκράτορα να μην μπει στο ναό μέχρι να ολοκληρωθεί ο πίνακας. Έτσι, ο Αυτοκράτορας αναγκάστηκε να περιμένει τρία χρόνια, ρωτώντας όλη την ώρα, "Πότε; Πότε μπορώ να έρθω;" Μετά από τρία χρόνια, είπε μια μέρα ο Δάσκαλος, "Τώρα μπορείς να έρθεις."


Μπήκε μέσα. Έμεινε έκπληκτος: ο ναός ήταν τόσο μικρός, αλλά ο τρόπος που ήταν ζωγραφισμένα γύρω γύρω τα βουνά τον έκαναν τόσο απέραντο. Αισθανόσουν να στέκεσαι πάνω στα βουνά, όχι μέσα στο ναό. Κι άρχισε να ρωτά τα πάντα: "Τι είναι αυτό; Τι ποτάμι είναι εκείνο; Τι βουνό είναι τούτο; Πώς λέγεται αυτή η κορυφή;"

Κι έφτασαν στην πιο όμορφη κορυφή. Υπήρχε ένα μικρό μονοπάτι που οδηγούσε στο πίσω μέρος της κορυφής κι ο Αυτοκράτορας ρώτησε, "Που οδηγεί αυτό το μονοπάτι;"

Ο Δάσκαλος είπε: "Δεν το έχω περπατήσει ποτέ, αλλά θα δοκιμάσω. Περίμενε." Και ο Δάσκαλος μπήκε μέσα στον πίνακα... και δεν επέστρεψε ποτέ!

2 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

κρίμα που δεν υπάρχει το υπέροχο στις αντιδράσεις! γιατί αυτό βγήκε απ το στόμα μου.

Wolfsoul είπε...

Αν βρω κι άλλες παρόμοιες ιστορίες θα της ανεβάσω ψάξε και την άλλη που είχα γράψει για Sufi. Θα σου αρέσει!