Συναντηθήκαμε κάποτε ξανά. Το ξέρω. Τώρα το ξέρεις κι εσύ...
Ήμασταν εκεί στην αρχή του χρόνου ήμουν ο Αδάμ και ήσουν η Εύα ή μήπως η Λίλιθ μου.
Ήμασταν εκεί όταν πιάσαμε στην φωτιά να μας ζεστάνει και το αρχέγονο προαιώνιο πάθος μα κατέκλυζε. Ήμασταν εκεί όταν τα τείχη τις Τροίας έπεφταν και το Δούρειος Ίππος εγκαταλελειμμένος καιγόταν κι αυτός μέσα στην προδοσία.
Ήμασταν εκεί όταν μικρή μου μάγισσα καιγόσουν στην πυρά κι εγώ σε θαύμαζα με δάκρυα στα μάτια. Ήμασταν εκεί στην αυγή του νέου κόσμου εξόριστοι εξερευνητές, εξολοθρευτές ιθαγενών για χάρη της ευκαιρίας, αυτής της δεύτερης που σπαταλήσαμε μάταια και άδοξα.
Ήμασταν εκεί σε δύο πολέμους να γελάμε αντί να κλαίμε με την βλακεία των ανθρώπων, αυτών που αγαπάμε και μισούμε.
Πλέον...είμαστε εδώ και περιμένουμε την ιστορία να μεταμορφωθεί σε διεστραμμένη αγάπη που σκιάζει και κυριαρχεί ολικά στα πάντα ή μήπως περιμένουμε απλά την κατάρρευση της αυταπάτης μας?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου