Ζωές παλαιοτέρων χρόνων

Συναντηθήκαμε κάποτε ξανά. Το ξέρω. Τώρα το ξέρεις κι εσύ...

Ήμασταν εκεί στην αρχή του χρόνου ήμουν ο Αδάμ και ήσουν η Εύα ή μήπως η Λίλιθ μου.
Ήμασταν εκεί όταν πιάσαμε στην φωτιά να μας ζεστάνει και το αρχέγονο προαιώνιο πάθος μα κατέκλυζε. Ήμασταν εκεί όταν τα τείχη τις Τροίας έπεφταν και το Δούρειος Ίππος εγκαταλελειμμένος καιγόταν κι αυτός μέσα στην προδοσία.
Ήμασταν εκεί όταν μικρή μου μάγισσα καιγόσουν στην πυρά κι εγώ σε θαύμαζα με δάκρυα στα μάτια. Ήμασταν εκεί στην αυγή του νέου κόσμου εξόριστοι εξερευνητές, εξολοθρευτές ιθαγενών για χάρη της ευκαιρίας, αυτής της δεύτερης που σπαταλήσαμε μάταια και άδοξα.
Ήμασταν εκεί σε δύο πολέμους να γελάμε αντί να κλαίμε με την βλακεία των ανθρώπων, αυτών που αγαπάμε και μισούμε.

Πλέον...είμαστε εδώ και περιμένουμε την ιστορία να μεταμορφωθεί σε διεστραμμένη αγάπη που σκιάζει και κυριαρχεί ολικά στα πάντα ή μήπως περιμένουμε απλά την κατάρρευση της αυταπάτης μας?

Οι αποστάτες της Καρδιάς

Χαμένα τα χρόνια μας τα κλαίμε κάποιες νύχτες
που η θλίψη αγγίζει πιο βαθιά απ' όσο πρέπει μέσα μας
εκεί που οι βουβές κραυγές
από τις σκοτεινές μας μέρες αντηχούν ακόμα

Σε μέρη που η χαρά μας έγινε οδύνη
και η καρδιά σαν καθρέφτης ράγισε
και έγινε ένα εκατομμύριο κομμάτια
ψήλος στα άχυρα αν την ψάχνεις πια...

Ίσως κάποτε την είχες μα δεν υπάρχει πια
παρά μόνο ένα κενό να σε τρώει τις νύχτες
και την ζωή σου σε άλλα βάθη να οδηγεί
πότε χάσαμε το φως μας αγάπη μου...πότε;

Πότε ξεχάσαμε το νόημα τον λέξεων που μας έδεναν
σε αυτή την απόλυτη ελευθερία που είχαμε
πότε κόπηκε ο σύνδεσμος που κάποτε γλυκά απολαμβάναμε
πότε....ελπίζω η απάντηση να είναι ακόμα ΠΟΤΕ...

Προδώσαμε τον εαυτό μας και παραδοθήκαμε στην μοίρα
ορμόνες και γονίδια γεμάτα αδυναμία
και το ιστορικό την ανθρωπινής φυλής
γεμάτο αβεβαιότητα και σιχαμάρα

Μικρά ανθρωπάκια που έλιωσαν σε κάποιο πρωτοβρόχι
χαθήκανε στο πρώτο φύσημα του ανέμου
σε μια στοίβα από νεκρά φύλλα
και κάπου εκεί γίναμε γνωστοί σαν....Αποστάτες της Καρδιάς

Μείωση Ικανότητας Γραπτού Λόγου εξαιτίας Χρήσης Η/Υ

Ένα φαινόμενο που πολύ πιθανό να αντιμετωπίσει η δική μου η γενιά και οι μετέπειτα γενιές είναι η μείωση της ικανότητας στον γραπτό λόγο εξαιτίας χρήσης Η/Υ. Δηλαδή η τάση να ξεχνάμε να γράφουμε σωστά και γρήγορα στο χαρτί λόγω συνεχόμενης ή και αποκλειστικής χρήσης του πληκτρολογίου σε καθημερινή βάση.

*Το σύνδρομο αυτό μετά από ένα μικρό ψάξιμο μάλλον δεν έχει μελετηθεί - αναλυθεί επίσημα και εκτενώς από κάποιον άλλο Έλληνα επιστήμονα. (αν διαθέτει κανείς ξενόγλωσσο άρθρο ας κάνει ένα κόπο να μου το στείλει με email) Έτσι αποφάσισα να δημοσιεύσω εδώ πέρα τις δικές μου σκέψεις και παρατηρήσεις.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί να παρατηρήσει κανείς στον εαυτό του αλλά και σε άλλους είναι η μείωση της ταχύτητας του γραψίματος. Να προσπαθείς να γράψεις με τον ρυθμό που έγραφες αλλά να μην μπορεί το χέρι να ακολουθήσει τις εντολές του εγκεφάλου με αποτέλεσμα να εμφανιστούν πόνοι στον καρπό ή γενικά πιάσιμο με πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Έπειτα μπορεί να ακολουθήσει μια κρίση ανορθογραφίας ίσως και αδυναμία σωστής σύνταξης. Δηλαδή οι πρώτες αυθόρμητες σκέψεις στο μυαλό να είναι σε greeklish ή σε κάποια άλλη διαδικτυακή αργκό.

Τέλος παρατηρήθηκε ακόμα μια αλλοίωση στην ικανότητα γραφής στον σχεδιασμό χαρακτήρων ή αντικατάσταση τους με νούμερα ή γράμματα άλλης γλώσσας. Παράδειγμα: "8essaloniki"(θ=8).

Έτσι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα το εγκέφαλος μας αναπρογραμματίζεται και αποκτά νέες συνήθειες οι οποίες μπορεί να είναι χρήσιμες στον εικονικό ηλεκτρονικό κόσμο του διαδικτύου αλλά μας αφήνουν ανίκανους να ανταποκριθούμε σε άλλες απαιτήσεις της καθημερινότητας του πραγματικού κόσμου.

Τελικά όλα είναι θέμα συνήθειας.

Προβληματισμοί:
Τι θα μπορούσε να κάνει ο καθένας για να μην πέσει σε αυτή την ξε-μάθεια (γιατί δεν είναι αμάθεια);

Είμαστε η υβριδική γενιά και στο μέλλον ίσως αυτό το υποτιθέμενο σύνδρομο δεν θα έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα;

Αν στο χειρότερο σενάριο οι άνθρωποι στο μέλλον "έχαναν" το δώρο του ηλεκτρισμού, θα γεμίζαμε έναν κόσμο με νεο-αγράμματους;

Κανιβαλικοί Διάλογοι

A:Nice to meat you...
B:E pieces.... ;)

Θυμήθηκα

Έριξα όλα μου τα βέλη στην φωτιά
και κοίταξα τα κύματα
θυμήθηκα...

Άδειασα την άμμο από το μπουκάλι
και φύτεψα το μήνυμα μου μέσα του
θυμήθηκα...

Ονειρεύτηκα ότι έζησα
Ονειρεύτηκα ότι υπήρξα
θυμήθηκα...

Τα κύματα μας λύτρωναν
Ο Ήλιος μας βάπτιζε τις αυγές και τα δειλινά
Θυμήθηκα...

Έγλυφα το αλάτι απ' το κορμί σου
κι αναγνώριζα τα αρώματα που ανάβλυζες
θυμήθηκα...

Μα μετά μ' έμαθες να ξεχνάω...