ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Εδώ και καιρό ξεκίνησε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι μεταξύ των blogger που λέγεται το παιχνίδι της Αγάπης.
Για να πάρεις μέρος στο παιχνίδι πρέπει να σε προσκαλέσει κάποιος και οι όροι είναι οι εξής:
1. να αναφέρεις αυτόν που σε προσκάλεσε,
2. να γράψεις 10 πράγματα που αγαπάς και
3. να προσκαλέσεις κι εσύ 10 bloggers για να παίξουν.

Εμένα με κάλεσε η φίλη - blogger Ηλιαχτίδα και εκτιμώ την κίνηση της και την σκέψη της και την ευχαριστώ.

Τα 10 πράγματα που αγαπώ:

1)Τη ζωή
2)Τους ανθρώπους(και τους κοντινούς μου αλλά και τους διαβάτες της ζωής)
3)Τον έρωτα
4)Τις σκέψεις
5)Την αναπνοή
6)Τον Ήλιο
7)Τα όνειρα
8)Την Φιλοσοφία
9)Την νύχτα
10)Τη φύση


ΠΡΟΣΚΑΛΩ

Την soul-mate Nefeli

Τον κύριο Scientist

Την Αγάπη από το Dark Dreams

και όποιον άλλο φίλο ή αναγνώστη θέλει να μοιραστεί μαζί μας τις αγάπες του.

Έρωτας?

Να ανατέλλω σαν Ήλιος στις μέρες σου
να κατοικώ σε κάποιο βάθος τις ψυχής σου
να αναδύομαι με το άρωμα σου
τις φορές που ένα χάδι θα γλίστρα από το χέρι σου
πάνω στο κορμί μου

Να μου δίνεις ζωή με τα φιλία σου
να ξεχειμωνιάζω κουλουριασμένος στην αγκαλιά σου
να είμαι εγώ εκεί για σένα
τις φορές που οι φλόγες του πάθους θα καίνε την καρδιά σου
κι εγώ θα σβήνω την δίψα σου

Να κρατάς στα χέρια σου τη μνήμη μας
να μου δείχνεις ότι νιώθεις και ας είναι για λίγο
να ζεις τις στιγμές μα και να τρέφεις κρυφά τα όνειρα σου
και τις φορές που θα ξυπνάς ταραγμένη στον ύπνο σου
θα είμαι ο άγγελος της ηρεμίας σου

Μια νέα αρχή...μίσος κι αγάπη είναι η ζωή

Είναι φορές που σε σκέφτομαι.Είμαι φορές που δυστυχώς δεν θα έπρεπε.Γιατί μετά απ όλα όσα έκανες δεν μπορούσα καν να "αναπνεύσω" όχι απλά να σταθώ στα πόδια μου.Ξέρεις σε μισώ.Τόσο ολοκληρωτικά όσο σε αγάπησα κάποτε.Μα όλα τα πρόσοδες και όλα τα πέταξες.Ήσουν προβληματική απ' την αρχή και το ξέραμε και οι δύο αλλά είχα ελπίδα και πίστευα στην αλλαγή.Σε αυτή την αλλαγή που άτολμα δεν έκανες ποτέ και έμαθες μόνο να κρύβεσαι.Να κρύβεσαι σε δικαιολογίες και το παρελθόν σου.Σε φρόντισα όταν οι φτερούγες σου ήταν σπασμένες και σου έδωσα ξανά λόγο να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο.Μα εσύ φοβόσουν τα πάντα.Οπότε με ανάγκασες με τις πράξεις σου να σε αφήσω και δεν έχασες ευκαιρία να συνεχίσεις με αυτόν που είχες απλά για καβάντζα.Το νησί της λύτρωσης από την μοναξιά που με κατηγόρησες ότι δεν αντέχω.Αλλά τελικά τον εαυτό σου κατηγορούσες.Σε μισώ για τον πόνο που μου φύτεψες τον ακόμα χειρότερο και από την ίδια μου την γέννηση και καταράστηκες την ψυχή μου να έχει σκιές μια τιμωρία για την αγνότητα και την αφέλεια μου.Ο σκληρόκαρδη γυναίκα ή παμπόνηρο κορίτσι με ανέμελη καρδία ακόμα τις νύχτες μου τυραννάς.Κι εγώ σαν ένας παγωμένος απ' τον χρόνο Προμηθέας προσμένω τα όρνια της μοναξιάς σε άδεια δωμάτια μιας "γεμάτης" ζωής. Υπεκφυγές και ψευδαισθήσεις μιας παλιάς αμαρτίας.Όσο αγάπησα τώρα μισώ μα τι περιμένω για τι εκπληπαρώ....?Μια νέα καρδιά να με ξαναβάλει στα σκαριά και να με σακατέψει να με μετρήσει και να δρέψει τους κόπους τις ματαιότητας που φωλιάζει καθημερινά στο σώμα μου.Να με πετάξει στη φωτιά ώστε σαν άλλος φοίνικας να αναστηθώ γιατί δεν αντέχω άλλο αυτή την λήθη.Έκανα τον κύκλο μου και η παράταση αυτή είναι εξωπραγματική.Θέλω να εξανεμιστώ...να βρω απλά διέξοδο να λυτρωθώ από μια ζωή που κοντεύει να σβήσει την φλόγα της καρδιάς μου.Θέλω μια νέα αρχή...ένα ταξίδι με νέο προορισμό...και τι ζητώ πια...όλο κι όλο μια αφορμή....

I have been Being...before

As the night turns to day
and as life turns to death
I will remain upon that earth
out of my silent womb I will wonder
a living being freed,totaly unleashed

unknown territory ahead
too many things to discover yet
and every mystery to uncover left
still hangry for life and energy
I strungle throught the jungle and sea

One day I will find a loop hole
a hidden gate to take me higher
evolution oriented existance
in a trap for not ex-instance
living....

I was and then I will be
circling around of my body and my soul
exploring the wonderful world beyond
through pain and exstacy of feelings
Feeling breathing attacking...

Too young to be alone
too strong to be together
left to die but yet exists
in a body build of death,
rot and unused earth

I am what I eat
I am what I feel
I am what I dream
I am you and eventualy you are me
We are the one undivided but yet parted existance
the whole and part
never really torn apart

Death & Life a turing circle
and again from the begining...

Θάνατος

Λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι σε διάφορες φάσεις της ζωής τους αναρωτιούνται και στοχάζονται πάνω στον θάνατο ή σε παρόμοια θέματα απώλειας.Προσωπικά μετά από καιρό κατάφερα να συμβιβαστώ με αυτό το θέμα και να το βλέπω με θετική οπτική ώστε να μην με ανησυχεί ή να με τρομάζει.Όμως τις τελευταίες μέρες νιώθω παράξενα.Όλα είναι καλά στην ζωή μου δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο πεθαίνω.Παράξενο?Είναι σαν μια χαζή διαίσθηση ριζωμένη μέσ' την καρδιά μου και δεν ξέρω τι να κάνω.Ίσως είναι άλλος ένας παράξενος μηχανισμός της φύσης, ίσως είναι το ερέθισμα ή ένα κίνητρο να βρω ζωντάνια ξανά μιας και άρχισα να την χάνω λόγο ρουτίνας και μιας δόσης μοναξιάς εδώ και κάποιο καιρό στην ζωή μου.Έχω φίλους και πάρα πολλούς γνωστούς αλλά πολλές φορές νιώθω ότι κάτι λείπει.Ακόμα και στα μαγαζιά ώρες ώρες νιώθω ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι κάπου αλλού.Αλλά τέλος πάντων ας επιστρέψω στο κύριο θέμα, θάνατος.

Είχα διαβάσει κάποτε ότι οι άνθρωποι ακόμα και ζωντανοί μπορούν να είναι νεκροί μέσα τους όταν παύουν να νιώθουν, να αγαπούν και να ερωτεύονται.Οπότε λοιπόν ο ψυχικός θάνατος έρχεται πάντα πριν τον φυσικό.Δεν πιστεύω ότι έχω πάθει κάτι τόσο έντονο αλλά είναι σαν αρρώστια όλο αυτό.Να ξέρεις ότι είσαι καλά αλλά κάπου μέσα σου κάτι να κατατρώει την ενέργεια σου και να είσαι μουντός σαν τον καιρό και χειρότερα.Παράξενα πράγματα αυτοί οι άνθρωποι τελικά.

A waltz of Death

Lonely nights with raving dreams
endless days yesterday seems
so vain and void
like a photo polaroid

and with a scream
everthing seems
so fragile to config
a button or a key

bless the child
damn the old
like I have been forlorn

in sadness we float
like an old sailor's boat

and now I stop this mad cacophony
and plexed with unorthography
this is no art this is a blame
for which I have no shame...

Goodbye tonight
may you see the blinding light...

Forgot and forbide
what you see cannot be unseen
blablabla nothing more for you to bore...ta ta!

All I wanted, all I needed...

Έρχονται στιγμές οι συλλογισμοί πρέπει απλά να βγουν από μέσα μου και να υλοποιηθούν στο χαρτί σαν ένα σημείο αναφοράς.Όταν ο άνεμος της επιρροής και οι μπόρες των αλλαγών χτυπάνε τα λιμάνια του μυαλού μου χρειάζομαι τις άγκυρες για να μπορέσω να ορθοποδήσω ξανά.Έτσι απόψε εδώ τα θέλω μου θα βγάλω σαν μια προσευχή σε αυτό το παράξενο σύμπαν.

Ήρθε η στιγμή λοιπόν που ξεπέρασα τους γονείς μου και άνοιξα φτερά, χόρτασα τους φίλους μου που δεν άλλαξαν ποτέ μυαλά...και έμαθα τον εαυτό μου αρκετά καλά.Οπότε λοιπόν μετά από κάποιες απόπειρες πλέον ξέρω τι να ψάξω και τι χρειάζομαι.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο σε κάποιους ανθρώπους το πόση αφοσίωση και αποφασιστικότητα μπορώ να δείξω για ένα σκοπό και πόσο ξεροκέφαλος γίνομαι γι αυτόν.Αλλά οι επιλογές μου είναι αργές και σφαιρικές.Πρέπει να ξέρω να έχω δοκιμάσει ώστε να εκτιμήσω και να ζητήσω πράγματα.Έτσι και στον άνθρωπο αυτό που αναζητώ αυτό το άλλο μισό ξέρω τι θέλω να δω.Γιατί ξέρω τι θα δει κι αυτή σε μένα.

Είναι φορές που είμαι ένας ποιητής ή ένας συγγραφές ονειροπόλος και ρομαντικός, άλλες όμως ένα άνθρωπος λιγάκι σκυθρωπός που ζει με το βάρος της αγάπης του για τον κόσμο.Κι αυτό είναι που πληρώνεται και πληγώνεται.Η υπερβολή φωλιάζει μέσα μου ώρες ώρες με κρατά ζωντανό με την χαρά....