Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Το καλιδοσκόπιο

Πολλες φορές όλοι οι άνθρωποιδεν μπορούν να δουν όλες τις αρετές και τις ικανότητες των φίλων τους ή των κοντινών τους ανθρώπων.Αυτό γίνεται γιατί οι άνθρωποι εστιάζουν με έναν τρόπο σκέψης στα πράγματα με μια οπτική.Αν αυτή η οπτική αλλάξει τότε το άτομο που παρατηρούμε θα γίνει κάτι άλλο.Κάτι που μπορεί να μη θέλουμε να το αναγνωρίσουμε γιατί κλονίζει την πραγματικότητα μας.Όμως επειδή το καλιδοσκόπιο έχει πάρα πολλά τζαμάκια είναι δύσκολο να ξαναπετύχουμε την ίδια εικόνα.Έτσι και οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς...

Τελικό συμπέρασμα:Η μέθοδος του καλιδοσκοποίου πρέπει να χρησιμοποιείτια για να αλλάζουμε μόνοι μας την πραγματικότητα μας.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Liquid flesh & mortal's bones...

Dreams of new and unpainted or unwritten memories came to us tonight.They brought us pain and oblivion.Cursed us the demons ,blessed us the angels.Good and evil or should I say the first words...God & Devil?We are so unpredictable put also mathematicaly we are led to the "mistake".Bravery and courage...cowardness.Once someone said the true brave one is he who has the courage to fall back and retrait rather than the one falls and serves nothing but foolishness.The who decides to have the lesser of loses.So this is life...decisions of consious and unconsious.None to blame none to held responsible.Does our actions matter after all?

Oh my dear friend...I still wonder!

Νυχτοδημιουργίες

Νύχτες σιωπιλές
χαμένες και αργές
μικρές οι ώρες και νεκρές
περιμένοντας αβίαστα το λυκαυγές

Χαράζει πια και είμαι εκεί
μέσα στα όνειρα τα ζωντανά
μέσα από λίμνες και βουνά
κάπου χάνομαι...

Χάρτινοι ορίζοντες εκεί που πετάξαμε
εκεί που μοιάσαμε στον Ίκαρο
και τα φτερά μας έλιωσαν
κάτω από τον ανελέητο καυτό Ήλιο

Ύστερα μια σφαίρα πύρινη έγινε η γη
και τα κρυφά τα μυστηκά
κάτω απ'το φως φανήκαν
μα η ατιμία κι η ψευτιά
από μέσα μας ποτέ δεν χαθήκαν

Θέλει κουράγιο άνθρωπε
το σύμπαν να γνωρίζεις
γιατί όσο κι αν το μελετάς
πάντοτε στο μηδέν γυριζεις

Αχ πόνε σιωπιλέ
που τώρα με κερνάς το φαρμάκι το βαρύ
ειν' η καρδιά μου εύθραυστη κι ας μοιάζει δυνατή...

Γι' αυτό ρε φίλε πρόσεχε
της νύχτας τα γινάτια
το σκότος μέσα του κρύβει
τα πιο παράξενα τα μονοπάτια

Της τρέλας ο αργός ρυθμός
της λογικής κατάρα
ανάθεμα που γνώρισε
κάποτε η ψυχή μου την λαχτάρα