Να ξαναγύριζε η ζωή μέσα στα χέρια μας
στα στήθη κρυφά προσευχές
και η οργή μας να χανόταν στον άνεμο
με της ελπίδας τον αργό τον ρυθμό
Με λουλούδια να άνθοιζαν τα ρούχα μας
και το περπάτημα μας ελαφρύ
να μην υπήρχαν πια ούτε σαν λέξη τα δάκρυα
και μαζί να θωρούσαμε μια άλλη αυγή
Ρεύμα ανέμου τον νού μας διέτρεξε
και αισθήματα η καρδιά ευοδίασε
σαν μέλι γλυκό η αγάπη μας έσταξε
στο ποτό της νύχτας τ' ανθρώπου
