Κάποτε όλοι μας μαθαίνουμε για ένα κόσμο ωραίο και γλυκό.Έναν κόσμο που ακόμα και αν δεν βρεις κατι μπορείς να παλέψεις για να το αποκτήσεις.Αργότερα όλοι καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν παέι καλά.Υπάρχουν πάρα πολλοί που λένε πως η κατάσταση δεν τους αρέσει καθώς και ακόμα πιο πολλοί που δεν μιλάνε ποτέ γι'αυτό και περιμένουν σιωπιλοί μέσα από τις σκιές της καθημερηνότητας να ζήσουν και το μαρτύριο τους να τελιώσει.
Εγώ πάλι είμαι ένα παράδοξο στην κατάσταση αυτή.Βλέπεις όσο πιο χάλια γίνονται τα πράγματα τόσο πιο πολύ αγωνίζομαι να τα αλλάξω.Να τα κάνω καλύτερα.
Είχα μια σχέση η οποία κράτησε 2,5 χρόνια και πριν από μερικές μέρες πήρε τέλος.Τα έδωσα όλα.Προσπάθησα να είμαι τέλειος και σχεδόν άγγιξα αυτή την βελτίωση την αιώνια.Υπήρξαν προβλήματα αλλά αντιμετωπηστηκαν.
Και θα με ρωτήσετε γιατί τότε τελιώσες αυτή την κατάσταση.
Και θα απαντήσω ότι τελικά αν κάποιος είναι καλός τότε αυτό είναι κακό!!!!
Όλα είναι αντιθέσεις. Εύθραυστες ισορροπίες που προσπαθούμε πάντα να τηρήσουμε για τον απλό λόγο ότι η μονοτονίας μας σκοτώνει.Λοιπόν υπήρξα τόσο "selfless" που όταν χρειαζόταν ο εαυτός μου χώρο ώστε να μπορέσει να ξαναμαζέψει δύναμη δεν μπορούσα να του τον δώσω γιατί είχα εκπαιδευτεί να μην είμαι εγωιστής(παρεπιπτόντος μια έννοια η οποία έχει διαστρευλωθεί και πιθανός να μην εννούμε το ίδιο πράγμα).Υπήρξε πίεση και μέσα από τη σχέση την οποία αποδέχτηκα γιατί "δεν ήθελα να πληγώσω".Τέλος, μέσα από όλες αυτές τις καλές προθέσεις έχασα την ικανότητα μου να αγαπαώ και να θέλω να αγαπηθώ.
Υπάρχει και κάτι για το οποίο απολογούμε.
Φταίω που θέλησα να είμαι μαζί με έναν άνθρωπο και να τον έχω δίπλα μου σχεδόν συνέχεια.Όταν όμως δεν μπορούσε αυτό να συμβεί έβρισκα διέξοδο σε άλλα πράγματα της καθημερηνότητας για να ξεχνιέμε και τελικά ξεχάστηκα εκεί ολόκληρος.Θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο ή αυτό ήταν μονόδρομος?
Και τι σημαίνει ότι είμαι άντρας.
Είμαι αναίσθητος από την φύση μου???Δεν νομίζω.
Όταν αυτή η κοινωνία δεν προσανατολίζεται στα συναισθήματα μας και στο να καταλάβουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας ποτέ δεν θα καταφέρουμε να φτιάξουμε τίποτε άλλο από μια μεγάλη ψευδαίσθηση.
Ότι φτιάχνουμε είναι τα όνειρα μας.Αλλά για να υπάρξουμε σε αυτά θέλουμε ένα άλλο εαυτό εξίσου ζωντανό και να νιώθει.Για να συμβεί αυτό όμως θα πρέπει να μας ξέρουμε καλά.Ποιός άνθρωπος μπορεί να πει ότι ξέρει τον εαυτό του καλά???Μπορεί η μια πλευρά του νομίσματος να γνέψει στην άλλη ένα σιωπιλό χαιρετισμό.Κι όμως δεν μπορεί.
Βρίσκομαι στην χειρότερη κατάσταση στην οποία υπήρξα ποτέ ως οντότητα.Δεν νιώθω.Θέλω να εκφραστώ και δεν μπορώ.Όλοι γύρω μου λένε γίνε ελάχιστα πιο εγωιστής.Είναι δύσκολο να αλλάξεις συνήθειες αλλά θα το προσπαθήσω μήπως και καταφέρω να βρω την ισορροπία μέσα μου.
