Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

All I wanted, all I needed...

Έρχονται στιγμές οι συλλογισμοί πρέπει απλά να βγουν από μέσα μου και να υλοποιηθούν στο χαρτί σαν ένα σημείο αναφοράς.Όταν ο άνεμος της επιρροής και οι μπόρες των αλλαγών χτυπάνε τα λιμάνια του μυαλού μου χρειάζομαι τις άγκυρες για να μπορέσω να ορθοποδήσω ξανά.Έτσι απόψε εδώ τα θέλω μου θα βγάλω σαν μια προσευχή σε αυτό το παράξενο σύμπαν.

Ήρθε η στιγμή λοιπόν που ξεπέρασα τους γονείς μου και άνοιξα φτερά, χόρτασα τους φίλους μου που δεν άλλαξαν ποτέ μυαλά...και έμαθα τον εαυτό μου αρκετά καλά.Οπότε λοιπόν μετά από κάποιες απόπειρες πλέον ξέρω τι να ψάξω και τι χρειάζομαι.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο σε κάποιους ανθρώπους το πόση αφοσίωση και αποφασιστικότητα μπορώ να δείξω για ένα σκοπό και πόσο ξεροκέφαλος γίνομαι γι αυτόν.Αλλά οι επιλογές μου είναι αργές και σφαιρικές.Πρέπει να ξέρω να έχω δοκιμάσει ώστε να εκτιμήσω και να ζητήσω πράγματα.Έτσι και στον άνθρωπο αυτό που αναζητώ αυτό το άλλο μισό ξέρω τι θέλω να δω.Γιατί ξέρω τι θα δει κι αυτή σε μένα.

Είναι φορές που είμαι ένας ποιητής ή ένας συγγραφές ονειροπόλος και ρομαντικός, άλλες όμως ένα άνθρωπος λιγάκι σκυθρωπός που ζει με το βάρος της αγάπης του για τον κόσμο.Κι αυτό είναι που πληρώνεται και πληγώνεται.Η υπερβολή φωλιάζει μέσα μου ώρες ώρες με κρατά ζωντανό με την χαρά....

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά είμαι ακόμα στην αναζήτηση του εαυτού μου.. Πόσο μοιάζουμε σε τόσα πολλά.. Ζώντας με τους γονείς ακόμα δε μπόρεσα να τους ξεπεράσω, ελπίζω όταν φύγω να καταφέρω να αποδεσμευτώ απο αυτούς. Οπότε είναι λογικό να μην έχω κατασταλάξει ακόμα στο τί χρειάζομαι. Όταν βάζω ως στόχο κάτι πεισμώνω και δε το βάζω κάτι γιατί δε θέλω να πέσω αμαχητί αλλά παλέυω και σπάζομαι αν δε τα καταφέρω. Κι επειδή σπάζομαι γίνομαι ώρες ώρες εκνευριστικά ξεροκέφαλη. Πολλές φορές εκφράζω τις ανησυχίες μου μέσα απο το blog μου, καταγράφω τις σκέψεις μου σε ημερολόγιο, γίνομαι ονειροπαρμένη και ονειροπόλα. Βλέπω με ρομαντική διάθεση τον κόσμο και πληγώνομαι όταν τα πράγματα και οι άνθρωποι πάνε ανάποδα. Μιλάς για υπερβολή. Ζω στα άκρα. Ή στην ασυγκράτητη χαρά ή στην υπέρμετρη λύπη. Βλέπεις μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά τόσο ίδιοι σε τόσα πολλά... Καλά να περνάς:)